‌
چقدر این متن درسته:

«چه رسم جالبی‌ست
محبتت را میگذارند پای احتیاجت،
صداقتت را میگذارند پای سادگیت،
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت،
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت،
و وفاداریت را پای بی‌کسیت،
و آنقدر تکرار می‌کنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بی‌کسی و محتاج.
پس محبتت، صداقتت، سکوتت، نگرانیت و وفاداریت را برای همه خرج نکن» .

. .

چقدر این متن درسته:

«چه رسم جالبی است
محبتت را میگذارند پای احتیاجت؛
صداقتت را میگذارند پای سادگیت؛
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت؛
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت؛
و وفاداریت را پای بی کسیت؛
و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بیکسی و محتاج!
پس محبتت، صداقتت، سکوتت، نگرانیت و وفاداریت را برای همه خرج نکن!»


. .

چه رسم جالبی است، محبتت را میگذارند پای احتیاجت، صداقتت را میگذارند پای سادگیت، سکوتت را میگذارند پای نفهمیت، نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت، … … … و وفاداریت را پای بی کسیت، و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تن‌هایی و بیکس و محتاج….!!!