بهش گفتم؛ آمین، هرچی خیره همون پیش بیاد. برسیم به اون نقطه‌ی غیر قابل باوری که بگی‌م "کی فکرشو می‌کرد".

به قول محمود درویش :

در میان نبرد زندگی تو نقطه‌ی امنِ منی🫀

♡

حیفه آخه...
چجوری دلتون میاد آدمی که اون همه دوستون داره رو به نقطه‌ای برسونید که بابت دوست داشتن‌تون به خودش احساس بدی پیدا کنه؟

‏این که یهو یادم میاد تو میتونستی ولی نخواستی،
هرجا و توو هرنقطه‌ای که باشم دوباره عمیقاً ناراحتم میکنه.

سنم که کمتر بود؛ کوچمون حکمِ بهشت رو برام داشت.
گذشت و از همه‌ی دنیا، خونمون شده بود پناهم. رفته‌رفته، کنج اطاقم شد نقطه‌ی امنم و تهش رسید به گوشیم.
اما این‌روزها، تنها جایی که احساس راحتی می‌کنم؛ خیالمه.
با این‌همه، وسعتی که خیالم داره؛ حتی کوچمون هم نداشت‌!

تو که نمی‌دانی
اما آدمی به نقطه‌ای می‌رسد
که پی می‌بَرد قرار نیست «هیچ»
اتفاق تازه‌ای رخ دهد اما...
صبر می‌کند
صبر می‌کند
صَبر...

پوریا نبی پور

بعد از مدتی، درد خصوصی میشه و گفتنش به دیگران لطفی نداره، شروع انزوا از همین نقطه‌ست.

‏بعد از مدتی، درد خصوصی میشه و گفتنش به دیگران لطفی نداره، شروع انزوا از همین نقطه‌ست.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

باگ ارتباط‌های مجازی همین بس که تا یک جایی می‌رسه به نقطه اوج دوستی، رفاقت یا هرچی و از اون به بعد فاصله فاصله فاصله و بی‌خبری تا نقطه‌ای که در تعریف ارتباط‌تون همون جمله‌ی '' آره همو می‌شناسیم '' بسنده می‌کنی.

هر زمان حس کردی داری بیشتر وقت میذاری، بیشتر انرژی میذاری، بیشتر فکر میکنی، بیشتر اهمیت میدی یا بیشتر تلاش میکنی از اون جا برو شاید اون نقطه‌ای که هستی لیاقت اینقدر خوبی تو رو نداشته باشه.