✿ کپشن خاص ✿

پُریم،
از سوال هایی که یک نفر
جوابی برایشان داشت و بی جوابمان گذاشت،
از رفتن هایی که هر چه کردیم
به هر دری زدیم
نشد که فراموشش کنیم،
از آن هایی که آمدند،
ماندند،
و سالها طول کشید تا بفهمند
آدمِ قصه شان نبودیم؛
پریم
از شب هایی که برای صبح شدنشان جان کندیم،
از کوچه و خیابان هایی که طاقتِ
دیدنشان را سالهاست نداریم،
ما پر از ترسیم،
پر از دلهره ی اینکه مبادا
جوهرِ احساسمان را با آدم های اشتباه تمام کنیم
و نمانَد برایمان دوست داشتنی،
نمانَد احساسی!

محمد ارجمند

چنان نمانْد و چنین نیز هم نخواهد مانْد

عشق است، نه زَر ! نهان نمانَد

العاشقُ کُلُّ سرُّهُ فاش...

"مولانا"

امید از حق نباید بریدن
مگو که کژی ها کردم.
تو راستی را پیش گیر،
هیچ کژی نمانَد ..
اگر بدی کرده ای با خود کرده ای،
جفای تو به وی کجا رسد...؟

"فیه ما فیه
مولانا"

عشق است، نه زَر ! نهان نمانَد

العاشقُ کُلُّ سِرُّهُ فاش...

"مولانا"

پیش او دو «اَنَا» نمی‌گنجد؛
تو اَنَا می‌گویی و
او نیز اَنَا گوید.

یا تو بمیر پیش او ،
یا او پیش تو بمیرد،
تا دویی نمانَد.

اما آنکه او بمیرد، امکان ندارد،
نه در خارج و نه در ذهن؛

زیرا: وَ هُوَ الْحَیُّ الَّذِيْ لایَمُوْتُ.
"او زنده ایست که هرگز نمیرد "


او را آن لطف هست که اگر ممکن بودی، برای تو بِمُردی، تا دویی برخیزد.

اکنون چون مردنِ او ممکن نیست،

تو بمیر،

تا او بر تو تجلّی کند و دویی برخیزد.



"فیه ما فیه
مولانا جلال الدین"

زندگی فردا نیست،

زندگی امروز است،

زندگی قصّه ى عشق است و امید،
صحنه ی غمها نیست…

به چه می اندیشی؟

نگرانی بیجاست،
عشق اینجا و تو اینجا و خدا هم اینجاست..

پای در راه گذار،
راه ها منتظرند،
تا تو،
به هر جا که بخواهی برسی،
پس رها باش و رها باش و رها، تا نمانَد قفسی....