اگر دعا كردم اجابت كردي

و اگر از تو خواستم عطايم كردي

اگر فرمانبرداري كردم قدر داني نمودي

و اگر شكرت كردم افزودي

همه اينها را

اي مهربان ترین مهربانان

و اي معبود من

شكرگزار كدام يك از از نعمت هايت باشم

كه نه شمار آن را توانم و نه زبان بيان آن را

اي معبود، من را به سبب گناهانم

رسوا مكن

و نعمتت را از من سلب مكن

خدا من را به چه كسي وا مي گذاري؟

به خويشاوندي كه قطع نظر از من كند

يا بيگانه اي كه با من ترشرويي كند

يا كساني كه خوارم شمردند

نه تو پروردگار و صاحب اختيار مني

به تو شكايت مي برم از غربت غريبانه خود

پس به حقيقت نتوانم بشمارم نعمت ها

و منت ها و بخشش هاي گرامي ات را

اي تويي كه عطايم نمودي، بي نيازم كردي

ياورم شدي

عزيز داشتي، عافيتم دادي، پابرجايم كردي

و اما اينك منم معترف به گناهان خود .

آري من هستم كه بد كردم خطا و ناداني نمودم.

منم كه فراموشكارم و خلف وعده مي كنم

پیمان می شکنم الهی........

تو اجابت كني بيچارگان را

و شفادهي بيماران را

ترحم کنی خردسالان را

و یاوری کنی سالخوردگان را...

خداوند در يك حديث قدسي مي فرمايد: "يا مطلقا في وصالنا، ارجع. و يا محلفا علي هجرنا، كفر. انما ابعدنا ابليس لانه لم يسجد لك، فواعجبا، كيف صالحته و هجرتنا" .معنی حدیث بالا بسيار تأمل برانگيز بوده و نشان از غفلت بي اندازه إنسان گنهكار دارد.

خداوند مي فرمايد: من شیطان را چون بر تو سجده نکرد از خود راندم اما تو اكنون با او همراه و همدل شدي و پروردگارت را فراموش نمودي؟؟؟!

اي كسي كه وصال ما را ترك كرده اي، برگرد. و اي كسي كه بر جدايي از ما سوگند خورده اي، سوگند خود را بشكن.ما ابليس را براي اين از خود رانديم كه بر تو سجده نكرد پس چگونه است كه او را صالح يافتي و ما را ترك نمودي؟