همان چوب دارچینی
که لحظه آخر
درون چای می اندازی
همان عکسی که در لپ تاپت
پنهان میکنی ولی دور نمیریزی
پیراهنی که دکمه اش را ندوخته ای اما
نمیتوانی از پوشیدنش منصرف بشوی
من تمام انها هستم
نخواستنی هایی که ناگهان
نمیتوانی از دوست داشتنشان صرف نظر کنی.


. .

دلیل نمیشه چون تراپی نمیری بری پیش مردم اورشیر کنی و اذیتشون کنی.

یه چیزی که خیلی آرامش داده به زندگیم اینه که یاد گرفتم آدما رو دقیقا همونجوری که هستن بپذیرم و توقع بیجا از کسی ندارم.
مثلا همونجوری که میدونم یه گاو قرار نیست کتاب بخونه، میدونم بعضیا قرار نیست شعور داشته باشن و بابت حرفا و کاراشون دیگه ناراحت نمیشم و اعصاب خودمو بهم نمیریم.
‌

. .

مگه چقدر عمر میکنی که نمیرینی به ادمی که بهت احساس ناکافی بودن میده

وقتی ی اتوبوس رو از دست میدی نمیری دنبالش کنی ،
میشینی و منتظر اتوبوس بعدی میشی ،
پس چرا بیفتی دنبال آدمی که لیاقتت رو نداره
و منتظر آدم مناسبی که قراره خوشبختت کنه نمونی :)

از نصایح آخر شب در مذمت برگشتن به اکس، به انیس منصور گوش کنین که میگه:

کَی لا تَموت مرّتین لا تعُد لمن خذلک

برای اینکه دوبار نمیری،
سوی کسی که تو را رها کرد بازنگرد

وقتی کسی روحش آسیب دیده یا اوضاع ذهنش مساعد نیست، نرید بهش بگید «وا جمع کن خودتو، بهش فکر نکن». شما وقتی کسی تصادف میکنه و دست و پاش خورد شده، نمیرید بهش بگید این حرف رو، چون آسیبشو‌ میبینید، ولی آسیب روحی رو چون نمیبینید، دلیل نمیشه وجود نداشته باشه!

گاهی اوقات ازت انتظار میره بعد سال ها یسری چیزارو فراموش کرده باشی ،
من خیلی وقته صداتو نشنیدم،
توی این مدت حتی تورو از دورم ندیدم ، ولی بعد سال ها که میگذره هنوزم تاریخ تولدت ، تاریخ آشناییمون ،
روزی که جدا شدیم تک تکه تاریخ هارو یادمه ، ازم انتظار میره که فراموشت کرده باشم ،
اما از یادم نمیری،
تو به یاد ماندنی ترین فراموش شده ای.....

هیچ بنایی ناگهان فرو نمیریزد، هیچ رشته ای ناگهان گسسته نمیشود، هیچ قلبی ناگهان نمی ایستد.
"ناگهان"، وجود خارجی ندارد.
"ناگهان"، نامیست که به تدریجی میدهیم که از آن غافل بودیم.
"ناگهان"، دروغیست که به خودمان میگوییم .

‏انقدر از ترس اینکه مزاحم نباشیم نمیریم سمت دیگران که تهش تنها و منزوی میشیم..

. .