یه دوست دارم یه بار بهم گفت: من غمگینم ولی تو افسرده‌ای. پرسیدم فرقش چیه؟ گفت: من مدام میخوام گریه کنم، حتی تو شادترین لحظات زندگیم ولی تو اصلا لحظه‌ی شادی نداری. زندگی واسه تو مثل فتح اورست میمونه همونقدر سخت و طاقت‌فرسا. تو در واقع اشک نمیریزی، جون میکنی.

همان چوب دارچینی
که لحظه آخر
درون چای می اندازی
همان عکسی که در لپ تاپت
پنهان میکنی ولی دور نمیریزی
پیراهنی که دکمه اش را ندوخته ای اما
نمیتوانی از پوشیدنش منصرف بشوی
من تمام انها هستم
نخواستنی هایی که ناگهان
نمیتوانی از دوست داشتنشان صرف نظر کنی.


. .