اگه میدونستم ۱۴۰۳ اینطوریه سال ۱۳۹۹ ماسک نمیزدم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

‏هیچ هاگوارتزی وجود نداره، هیچ خرگوشی نیست که منو به سرزمین عجایب ببره، چارلی و کارخونه ی شکلات سازی وجود ندارن، اسباب بازیام هیچ وقت در نبود من حرف نمیزدن، هیچ در مخفی پشت کمدم وجود نداره، با یه قطره اشک فرشته ی نجات به دیدنم نمیاد تا همه چیو درست کنه. چون که زندگی واقعی همینه.

تو منو فراموش کردی؛ یجوری که انگار من ناهار هفته‌ی پیشت بودم، یا یکی از همکلاسی های کلاس اولت که باهاش زیاد حرف نمیزدی، مثل اسم یه شخصیت تو سریالی که چند سال پیش دیدی؛ تو منو فراموش کردی خیلی راحت و ایناس که منو اذیت میکنه:)

#تیکه_دار
کاش نارو هم مثل لایک زدنی بود…

میـــزدم میزدی ….

نمیــــزدم نمیزدی …

اگر میدانستی تا کجا دوستت دارم
فکر رفتن به سرت نمیزد
آرام در قلبم مینشستی،
زندگی ات را میکردی...
من هم دیگر قرار نبود تا آخر عمر،
با تنها عکس جا مانده از تو
دیوانه وار حرف بزنم.

. .

لیوانی چای ریخته بودم و منتظر بودم خنک شود. ناگهان نگاهم به مورچه ای افتاد که روی لبه ی لیوان دور میزد. نظرم را به خودش جلب کرد. دقایقی به آن خیره ماندم و نکته ی جالب اینجا بود که این مورچه ی زبان بسته ده ها بار دایره ی کوچک لبه ی لیوان را دور زد. هر از گاهی می ایستاد و دو طرفش را نگاه میکرد. یک طرفش چای جوشان و طرفی دیگر ارتفاع. از هردو میترسید به همین خاطر همان دایره را مدام دور میزد. او قابلیت های خود را نمیشناخت. نمیدانست ارتفاع برای او مفهومی ندارد به همین خاطر در جا میزد. مسیری طولانی و بی پایان را طی میکرد ولی همانجایی بود که بود.
یاد بیتی از شعری افتادم که میگفت " سالها ره میرویم و در مسیر ، همچنان در منزل اول اسیر"

ما انسان ها نیز اگر قابلیت های خود را میشناختیم و آنرا باور میکردیم هیچگاه دور خود نمیچرخیدیم. هیچگاه درجا نمیزدیم

ای دل که بی گدار،
به آب ها نمیزدی
بی قایقت
میانه‌ی دریا چه میکنی؟

. #معین_دهاز

او همانند موسیقی بی‌کلام بود،
حرفی نمیزد
اما تأثیرش را می‌گذاشت..



. .

‏یه نفر باشه که وقتی باهاش حرف میزنی دیگه بعدش نگران این نباشی که کاش این حرفُ نمیزدم

خیانت خیلی سادست!
اگه با دوست، همکار یا همکلاسیتون طوری حرف میزنید که اگه همسرتون و عشقتون اونجا بود اونجوری حرف نمیزدید ، دارید خیانت میکنید !
والسلام...