سپس به همان چیزی که بودم برگشتم:

یک سکوت طولانی،
اجتناب ازگفت و گو
و میل به تنهایی...!
• |.|

همش میگه چرا تو خودتی، چرا تو جمع ما نمیای؟ من از جمع شما بیزارم، جمع شما جمع گرگ‌های غریب کشه، تنهاییم بی‌خطره.

•
احساس غریبی نکنید ، همه‌ی ما شب‌ها یک جورِ خودمان ناراحتیم ، غریبیم ، تنهاییم ولی در پایان همه‌ی این‌ها در اعماق وجودمان به نور سپیده دم امید داریم به صبح شدن .

♡

کسی که زخم دلت را ببینه و بذاره با دردش شب را به صبح برسانی، هرگز برایت پناه نبوده، فقط رهگذری بوده در مسیر تنهایی‌ات.

در
نهایت
مغزت
با
قلبت
توافق
می‌کنه
و
بازی
تموم
می‌شه!

حسن ختام:
و در نهایت
برایت آرزو میکنم هیچکس تورا
از مهربان بودنت پشیمان نکند!

تو خودتو داری و خودت به تنهایی همیشه کافیه 🤍

♡

چرا تسلیم بشم؟ وقتی رنجش رو کشیدم، آسیبش رو دیدم، تنهایی‌هاش رو کشیدم، زخمش رو خوردم، صبر میکنم که پاداشش رو بگیرم

می‌دونی کی خیالم راحت شد؟ اونجایی که آخرین کورسویِ امیدمم از طرفش خاموش شد. فهمیدم این راه و آدم من نیست. از بعد از اون انگار از قفس آزاد شدم. غصه خوردم‌ها، دروغ چرا. ولی جنس غصه خوردنم دیگه فرق داشت. حالم بهتر شد. و در نهایت رفتم.

بهترین جمله ایی که خوندم ، میگه:

من رها در تنهایی خویشم ،
مرا از چه میترسانی!
• |.|