قسمت غم انگیز تنهایی، "بی پناهی" است؛
این که یک شب، یک روز، یک جایی
دلت بخواهد از همه دردهای دنیا پناه ببری به آغوشی، نوازشی، گفتگویی، درست می شَوَدی، بوسه ای،
حضوری، دیداری...
و هیچکس هیچ جای جهانت نباشد.

#شبتون_در_پناه_خدا

وقتی درد دل می‌کند؛
گوش باش، نگاه باش
اگر از عهده اش برمی‌آیی، دست نوازشی باش
وَر نه سکوت باش...
اگر راه و چاه می‌خواست سراغ از حکیم می‌گرفت
اگر نصیحت می‌خواست سخن بزرگان می‌خواند
تو را به همۀ زندگی قسم
همه تَن چشم و گوش باش
بگذار سبکبار شود
می‌توانی؟

چه زخم های بر دلم خورد تا یاد گرفتم که هیچ نوازشی بی درد نیست :)

‏بدون هیچ عطری
‏هیچ آغوشی
‏هیج نوازشی
‏هیچ بوسه ای
‏از دور دوستت دارم...

خارپشتی شده ام
که تیغ هایش دنیای امنی برایش ساخته
اما
حسرت نوازشی عاشقانه
تا ابد بر دلش مانده است...

چه زخم هایی

بر دلم خورد

تا یاد گرفتم

که هیچ نوازشی بی درد نیست !

خدایا
اگر روزی در سختی ها فراموش کردم خدای بزرگی دارم
تو فراموش نکن که بنده کوچکی داری
با نوازشی و یا شاید تلنگری
همراهی ات را,مهربانی ات را و بزرگی ات را
برایم یاد آوری کن....

روزهایی را هم برای خودت زندگی کن

برایِ خودت شاخه گلی بخر

به دیدن خودت برو،

موسیقی مورد ِ علاقه ات را گوش بده

به گلدان تاقچه ی اتاقت آبی بده

به آدمها بی منت لبخندی بزن

بر سر کودکی دست نوازشی بکش

برگرد به خانه،

دوشی بگیر

برای خودت چای دم کن

در آینه نگاه کن

چشمکی بزن و بگو

سلام رفیق!

حال تنهاییت چطور است؟!

مبادا خودت را از یاد ببری... .

خدایـــــــــــــا ...!
اگه یه روز فراموش کردم خدای ِ بزرگـــــــــــــی دارم ...
تو فرامـــــــــــــوش نکن که بنده کوچیکـــــــــــــی داری ...
با نوازشی و یا شاید تلنگری آرام وجودت را ،
همراهیت را ، مهربانی و بزرگی ات را برایم یاداوری کن.....

خار بشتی شده ام...
که تیغ هایش...
دنیای امنی براش ساخته...
اما حسرت نوازشی عاشقانه...
تا ابد بر دلش مانده است...