در آخرین خط نامه ی خداحافظی‌اش نوشته بود:
«دلم با رفتن نبود، اما دیگر راهی نداشتم.»

نوشته بود:
"اگه با رسیدن به پنجشنبه و جمعه خوشحال نمیشین دوستاتونو عوض کنین
اگه برا رسیدن به شنبه ذوق ندارین شغلتونو عوض کنین.
اگه بی صبرانه منتظری شنبه بیاد و برین سر کار همسرتونو عوض کنین
اگر هم کلا ذوق ندارین خودتونو عوض کنین=))"
به نظرم که خیلی جمله ی عمیقیه.


. .

نوشته بود:
بعضی ها از دست تو عصبانی هستن، چون اونطور که انتظار داشتن در رنج نیستی!

‌
نوشته بود:
«صدای رفتار آدما انقدر بلنده که دیگه
نیازی نیست به حرفاشون گوش کنی.»

نوشته بود: "برای گوش‌دادن به صدای پرنده‌ها قفس نخر، درخت بکار."

نوشته: لطفاً اصرار نکنید. هیچ‌وقت؛ به هیچ‌کس، برای هیچ‌چیزی و هیچ‌کاری.

نوشته بود: «سوشال مدیا باعث شده که حتی آدمای ۲۳ ساله فک کنن که خیلی وقته تو زندگی شکست خوردن؛ درحالی که زندگیشون تازه شروع شده.»
حرف حساب بود واقعا.


. .

نوشته بود:
"این زخم رو پذیرفتم. اما با هر اتفاقی برمیگردم واسش سوگواری می‌کنم که اگه اون زخم نبود، اینجوری نمیشد".

یه جا نوشته بود :
با آدمهایی معاشرت کنید که در مورد موفقیت و پیشرفت صحبت میکنن
نه در مورد رفتار و قیافه مردم

Friendship is like a book, it takes some seconds to get burned, but it takes some years to be written.

‏دوستی مثل یک کتابه، چند ثانیه طول می کشه که اتیش بگیره ولی سالها طول می کشه تا نوشته بشه.