یه جا دیدم نوشته شده بود “من محکوم به تحمل رنجی شدم که حقم نبود. ”
منم همینطور نویسنده گمنام، منم همینطور…

چقدر از این تعریف رابرت فارست، نویسنده آمریکایی، خوشم اومد و چقدر دقیق میگه؛

«نخستین انسانی که به جای پاسخ دادن به توهین، آن را نشنیده گرفت، نخستین پایه گذار فرهنگ و تمدن بشری بود.»

به‌قول ایپک انگون، نویسنده‌ی ترک :
"دلم نمی‌خواهد بیرون بروم
دلم نمی‌خواهد کتاب بخوانم
در خانه بی‌قرارم
حتی دلم نمی‌خواهد با کسی حرف بزنم
منتظرم، فقط منتظرم
و دردناک‌تر از همه این است
که نمی‌دانم منتظر چه چیزی هستم."

ناز معشوق 
ڪَران است
خریدن بلدے
غزل از غم بنویسند شنیدن بلدے
در میانِ همه خوبانِ جهان باشی اڪَر
تو بڪَو جُز رُخِ دلدار
ندیدن بلدے؟



#شیوا_صالحی

The end of stories are always written by those who are left; Not those who are gone

اخر داستان‌ها را همیشه کسانی می‌نویسند که مانده‌اند؛ نه آن ها که رفته اند

این جمله ی شایع رو باید با طلا بنویسنن که میگه:
«رشد میکنی وقتی با همه کمرنگی..!»

"The end of stories are always written by those who stayed, not those who left...!

"آخر داستان‌ها را همیشه کسانی می‌نویسند که مانده‌اند؛ نه آن ها که رفته اند

از وقتی برای تو می‌نویسم
نویسنده‌ی مورد علاقه‌ی خودم شده‌ام
و این خود شیفتگی نیست
تو شیفتگی‌ست!

#علی_سلطانی

زمانی که «محمود درویش» شاعر و نویسنده‌ (فلسطینی) عاشق «ریتا» (اسرائیلی) شد برای او نوشت:
«من بر خلاف قبیله و وطن و باورهامون، عاشقت شدم ولی می‌ترسم تو مرا ناامید کنی.»
اما بعدها فهمید «ریتا» جاسوس اسرائیل بود؛
برایش نوشت:
«حس می‌کنم وطنم دوباره اشغال شده، شاید برای تو چیز بی‌اهمیتی باشد، ولی آن قلب من بود.»

یجا متنی خوندم که نوشته بود :
اگر کسی قدرتو نمیدونه بذار نبودنت رو احساس کنه...

دلم میخواست به نویسنده متن بگم...
دنیا و آدماش اینقدر بی معرفت شدن که کافیه ثانیه ای نباشی
جای خالیت ساده تر از اون که فکر میکنی پر میشه....