دلم میان این همه آدم … ،
فقط کمی… ،
سادگی می خواهد… ؛
کسی را می خواهد که نپرسد:
“حواست به من هست؟ ”
“فقط بیاید با اندک نگاهی … ،
آرام بگوید :
“حواسم به تو بود :)

زمستان سرد تن مرا آنچنان بغل بگیر که
شکاف بین عشق و ایمان
به بوسه رسد و نپرسد چرا،

از این سکوت بغضی بچین و برو
که حوای عشق
نمی آید به این نا کجا

.

من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوستهایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هرکسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوی دلهاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار
خانه ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
"خانه دوست کجاست؟ "

من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم
پر دوست
کنج هر دیوارش
دوستهایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هرکسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد

یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
...شست و شوی دلهاست
شرط آن
یک دل بی رنگ و ریاست داشتن
بر درش برگ گلی می کوبم

روی آن با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار
....خانه ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
"خانه دوست کجاست؟

می خندمـــ !

تظاهـــــر به شـــادی میـ ـ ـکنم !

حرفـــ میزنمـــــ مثلـــ همه ...

اما ...

خیلیـ وقت استـــــ مرده امـــ !

خیلیـ وقت استـ دلم می خواهد روزه ی سکوتـــــ بگیـرم !

دلم می خواهد ببـــــــارم ...

و کسیـــ نپرسد چرا

باید کسی را پیدا کنم که دوستم داشته باشد ،

آنقدر که یکی از این شب های لعنتی آغوشش را برای من و یک دنیا خستگیم بگشاید ؛

هیچ نگوید و هیچ نپرسد

فقط مرا در آغوش بگیرد و بعد همانجا بمیرم تا نبینم روزهای آینده را …

روزی که دروغ میگوید ،

روزی که دیگر دوستم ندارد ،

روزهایی که دیگر مرا در آغوش نمی گیرد

و روزی که عاشق دیگری می شود . . . !

دلم میان این همه آدم … ،
فقط کمی… ،
سادگی می خواهد… ؛
کسی را می خواهد که نپرسد:
“حواست به من هست؟ ”
“فقط بیاید با اندک نگاهی … ، آرام بگوید :
“حواسم به تو بود…!

باید کسی را پیدا کنم که دوستم داشته باشد...،
آنقدر که یکی از این شب های لعنتی آغوشش را برای من و یک دنیا خستگیم بگشاید. . .
هیچ نگوید و هیچ نپرسد فقط مرا در آغوش بگیرد. . .
بعد همانجا بمیرم تا نبینم روزهای آینده را. . .
روزی که دروغ میگوید. . .
روزی که دیگر دوستم ندارد. . . ،
روزهایی که دیگر مرا در آغوش نمی گیرد. . .
و روزی که عاشق دیگری می شود. . .

خلق راباشدهوای رنگ و بو
کس نپرسد کان گل پژمرده کو...

جز حقیقت، هر آنچه میگوئیم
هایهوئی و بازی و هوسی است
چه توان کرد! اندرین دریا
دست و پا میزنیم تا نفسی است
نه تو را بر فرار، نیروئی است
نه مرا بر خلاص، دسترسی است
همه را بار بر نهند به پشت
کس نپرسد که فاره یا فرسی است
گر که طاوس یا که گنجشکی
عاقبت رمز دامی و قفسی است