روزی نیست که از خودم نپرسم "چرا دوستم نداشت؟" و بعد اشکی نشم. حس میکنم هیچوقت قرار نیست دردش کم شه.

هر روز میگم با خودم مردم براش تا
بعداً نپرسم از خودم هر روز چرا نیست

میشود گاهی نگاهت را چشید ؟ خاطراتت را ز دل بیرون کشید ؟ میشود رنگ نگاهت را نوشت ؟ یا به لبخندی ترا از نو سرشت ؟ میشود من با تو یکدم ما شوم ؟ از سکوتم بگذرم غوغا شوم ؟ میشود با من بمانی تا ابد ؟ از خیالم خط خورد دوران بد ؟ میشود عشقی که میخواهم شوی ؟ با من و با روح من درهم شوی ؟ میشود دیگر نپرسم " میشود" ؟ یا شود آنچه که میخواهم شود ؟