Never forget who ignored you when you needed them and who helped you before you even had to ask.

هرگز فراموش نکن کی وقتی به کمکش احتیاج داشتی نادیده گرفتت و کی وقتی حتی ازش درخواست نکردی، کمکت کرد.

یک‌چیز جالبی که توی آدم‌ها وجود داره اینه که وقتی یک‌نفر مطلقا مطیع توئه، تو به خودت اجازه می‌دی که هر بلایی دلت خواست سرش بیاری اما داستان از جایی تراژدی می‌شه که اون آدم دیگه دلش نخواد توی سلطه‌ی تو باشه. اون موقع تو یک آن به خودت میای و به این فکر می‌کنی که تو با اون آدم چیکار کردی که حاضر شده با همه‌ی عشقش بهت ازت دست بکشه، چیزی که تمام این مدت هرگز بهش فکر نکردی؛ چرا؟ چون هرگز به ذهن‌تم خطور نمی‌کرد که اون آدم یک‌روزی ازت دست بکشه.

که رفتن‌های ما هجرت نبود، گریز بود.
سفر نکردیم، کوچانده شدیم.
بگو از مرگ به آوارگی پناهنده شدیم.
از خفّت به بی‌وطنی!

تو ساده و احمق نیستی، تو هنوز آدمی رو پیدا نکردی که بهت ثابت کنه اگر بدون سیاست باهاش رفتار کنی بیشتر عاشقت میشه.

نمی‌دونم عزیزم، اگه می‌خواستی می‌کردی دیگه. نخواستی و نکردی.

من تورو نبخشیدم.
گفتم بگم که مدیونت نباشم.
که اگه دیدی هی نمی‌شه برات، بدونی کی کجا تورو نبخشیده.
که اگه یکی یه جوری یه جایی امیدتو زنده و مرده کرد بدونی قبلا خودت با من کردی و نبخشیدمت هنوز.
احتمالا نمی‌بخشمت هیچوقت، فقط خواستم در جریان باشی.
خودت اومدی، خودت زدی، خودت رفتی..
تازه معذرت خواهی‌ام نکردی.

If you’ve never lost your mind, you’ve never followed your heart.

اگه هیچوقت عقلتو از دست ندادی، پس تاحالا دلتو دنبال نکردی.

تو دیگه تلاش نکردی، منم دیگه بیخیال شدم.

‏ولی معلم شیمی گفت :
«پیوند های قدیمی با شکل گیری پیوندهای جدید میشکنند »

ما گوش نکردیم:(

ناراحتی از اینکه آدمارو نمیتونی بشناسی؟
به قول درمانگرم برای اینه که هنوز به شناخت عمیق درباره خودت نرسیدی!
چون تا وقتی که تو به درونت و زخم هات و تروماهات بطور کامل آگاهی پیدا نکردی، به رفتارهای آدمها که ناشی از زخم ها و تروماهاشونه نمیتونی آگاهی پیدا کنی!
از طرفی زخم هات هدایتت میکنه به سمت یک آدم زخمی دیگه که هنوز نتونسته مثل خودت از پس التیام زخم هاش بر بیاد، و در نتیجه هم اون به تو زخم میزنه و هم تو به اون.