‏روزی که نکوست از چایی نبات صبحش پیداست

زندگی تکرار فرداهای ماست

می رسد روزی که فردا نیستیم...

آنچه می ماند فقط نقش نکوست

نقش ها می ماند و ما نیستیم...

سالی که نکوست ازبهارش پیداست..
.
.
.




.
.
.دوستای گلم تمام سالتان زهرایی.زیر سایه بانوی بی مزار سلامت وشاد باشین.

این عید به نور فاطمیه زیباست

روزیه تمام سال من با زهراست

با بردن نام فاطمه فهمیدم

سالی که نکوست از بهارش پیداست

در پناه مهدی فاطمه باشید

بگذار سر به سینه‌ی من در سکوت ، دوست !
گاهی همین قشنگ‌ترین شکل گفتگوست
بگذار دست‌های تو با گیسوان من
سربسته باز شرح دهند آنچه موبه‌موست ..

دلواپس قضاوت مردم نباش ، عشق
چیزی که دیر می‌برد از آدم آبروست !
آزار می‌رسانم اگر ... خشمگین نشو
از دوستان هر آنچه به هم می‌رسد ، نکوست ...

من را مجال دلخوشی ِ بیشتر نداد
ابری که آفتاب دمی در کنار اوست
آغوش وا کن ، ابر مرا در بغل بگیر !
بارانی‌ام شبیه بهاری که پیش روست ..



{ مژگان عباسلو }

این عید به نور فاطمیه زیباست/
روزی تمام سال من با زهراست/
با بردن نام فاطمه فهمیدم/
سالی که نکوست از بهارش پیداست/

بلبلی شیفته میگفت به گل
که جمال تو چراغ چمن است
گفت، امروز که زیبا و خوشم
رخ من شاهد هر انجمن است
چونکه فردا شد و پژمرده شدم
کیست آنکس که هواخواه من است
بتن، این پیرهن دلکش من
چو گه شام بیائی، کفن است
حرف امروز چه گوئی، فرداست
که تو را بر گل دیگر وطن است
همه جا بوی خوش و روی نکوست
همه جا سرو و گل و یاسمن است
عشق آنست که در دل گنجد
سخن است آنکه همی بر دهن است
بهر معشوقه بمیرد عاشق
کار باید، سخن است این، سخن است
میشناسیم حقیقت ز مجاز
چون تو، بسیار درین نارون است