این نسخه قوی از من یه شبه شکل نگرفته، این من جدید از تجربه اومده، از درد اومده، از بی اعتمادی اومده، از سواستفاده اومده، از افسردگی اومده، من مجبور شدم یه چیزهایی رو پشت سر بذارم که به این مرحله‌ای که الان هستم برسم.

‍         جز تو یاری نگرفتیم و نخواهیم گرفت
           بر همان عهد که بودیم بر آنیم هنو

زندگی تا وقتی یدونه از این عکسا با پارتنرم توی موزه نگرفتم حق نداره تموم شه.

نمیدونم چه کسی نیاز داره اینو بشنوه اما
اگر "غم" رهات نمیکنه
شاید واسه اینه که یاد نگرفتی آدمایی رو رها کنی که غمگینت میکنن.

بعضی موقع‌ها از بعضیا خبر نگیر میبینی که فقط تو داشتی خبر میگرفتی، فقط تو داشتی برای بقای اون رابطه تلاش میکردی، خبر نگیر خبر هم نگرفت فدای سرت، یه رابطه‌ای تموم شده که کلی انرژی ازت میگرفت، یه آدمی از زندگیت حذف شده که بود و نبودت براش مهم نبوده.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

ناراحتی فقط خواب رو از من نگرفته، چشمام رو اشکی کرده، اشتهام رو کور کرده، خنده‌هام رو ازم گرفته، اعصابم رو ضعیف کرده، من تموم شدم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

‌‌
#توئیت ..️

#آلبر_کامو میگه :

«وقتی انسان آموخت که چگونه با رنج هایش تنها بماند، چگونه بر اشتیاقش به گریز چیره شود، آن وقت چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد.»

"مدان کارِ کمی با زحمتِ هستی به سر بردن
ز خود نگذشتن اینجا همتِ مردانه‌ای دارَد..."

بیت #بیدل، عینا جمله‌ی «کامو» است، که زیباتر، موجزتر و ایرانی‌پسندتر گفته است.

. .

اتفاقا من خیلی دوستت داشتم
اتفاقا هنوزم خیلی دوستت دارم
منتها تو دیگه بهم اهمیتی ندادی
منم دیگه سراغتو نگرفتم!..

ولی ادیب نیشابوری چقد قشنگ میگه:

جُز تو یاری نگرفتیم
و نخواهیم گرفت...
بر همان عهد که بودیم
بر آنیم هنوز...!

. .

هرگز با چشم‌های من خودت را تماشا نکرده‌ای
تا بدانی چقدر زیبایی...
هرگز با گوش‌های من خودت را نشنیده‌ای
تا بدانی چه آرامشی در صدایت ریخته!
هرگز با پاهای من، با شوق به سمتِ خودت قدم برنداشته‌ای و هرگز با دست‌های من دست‌ خودت را نگرفته‌ای! تو هرگز با قلب من خودت را دوست نداشته‌ای و نمیدانی چگونه میشود عاشقت شد و از این عشق مُرد!
تو نمیدانی...
تو هیچ چیز نمیدانی...