در قیامت چون نمازها را بیاورند در ترازو نهند و
روزه ها را و صدقه ها را همچنین،
اماّ چون محبت را بیاورند محبت در ترازو نگنجد، پس اصل محبت است . اکنون چون در خود محبت میبینی آن را بیفزای تا افزون شود ...


"مولانا
فیه ما فیه"

‏جواب "دوست دارم" اصلا در کلام نگنجد
باید عملی جوابشو بدی که قشنگ له بشه تو بغلت

‏ولی قشنگترین تعبیر تپلی رو اوحدی داشت که گفت "که نگنجد تن و اندام تو در آغوشم"

✨
در وهم نگنجد
که چه دلبند
و چه شیرین

بی شکل تر از باد شدم تا نهراسی
وقتی که منِ واقعی ام را بشناسی

پیداست که در حوصله ی جسم نگنجد
این وسعتِ پُر دغدغه - این روحِ حماسی

ها...عاشق روییدن و تکثیر شدن ها
در پیله ی پیراهنیِ خود نپلاسی!

عریان شُووُ انکار کن این جسم شدن را
تو جانی و جان را که نپوشند لباسی !

تا مرگ رسیدیم و به سویی نرسیدیم
ما را به کجا می برد - این پرت حواسی ؟


{ محمدعلي بهمني }

در شیشه اگر خون دلی هست
به ما ده
در ساغر ما باده انگور نگنجد ...

گله دارم سهراب
ز هوای نظرت دٌر دهان و گهرت
هیچ آورده کسی از غم دوران خبرت
قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب…
سیر اذهان تو در ذهن نگنجد سهراب
ننوشتی که چه‌سان باید ساخت
به کدام رود خروشان انداخت
آندمی را که نوشتی دلا آبی بود
گشته از آب کنون خالی رود
چشمه خشکیده ؛ گرفته دل رود
عطش‌ام گشته کنون مانع خواب
تو کجایی که ببینی سهراب
باید اَبری شد و بارید که جاری شود آب
بشنو اینک این باب…
کوزه‌ای خواهم ساخت کوزه‌ای از گل ناب
تک و تنها رَوَم اَندر پی آب
وز قضا ؛ گر که پدید آمد آب
می نشینم سر راهی که توان احسان کرد
وبدین‌سان بکنم تشنه لبان را سیراب
تا پدید آید از اوّل تالاب
و به امید صباحی که دگر تشنه نبینی یک تاک
سر نهم سر به سر چاک زمین
خواب آرام کنم
در دل خاک…………