اگه خواستی بری طوری زخم بزن که دیگه نتونم سمتت بیام، من از دلخوش بودن میترسم، من از نصف و نیمه حضور داشتن میترسم، نمیخوام هیچ امیدی واهی‌ای باقی بمونه.

‌
هیچ‌ نیمه‌ی ‌گمشده‌ای وجود ندارد!
تنها چیزی که وجود دارد تکه‌هایی از زمان است‌
که در آن‌ها، ما با کسی حال خوشی داریم؛‌
حالا ممکن است سه دقیقه باشد، دو‌ روز، پنج سال یا همه‌ی عمر‌…‌
‌

.کتاب زندگی من‌
.آنتوان چخوف‌

بودن‌ های نصفه و نیمه آدم‌ ها به هیچ دردتان
نمی‌ خورد!
خودتان را گرفتار همچین افرادی نکنید !
همانها که نه می‌ شود گفت دارینشان و نه می‌ شود گفت ندارینشان!
همان‌ها که تنها شما را از کسانی که واقعا دوستتان دارند دور می‌ کنند!
و در آخر با یک جمله‌ ی "لیاقت تو بهتر از من است" رهایتان می‌ کنند و خطایشان را توجیه!
و شما می‌ مانید و آدم‌ هایی که به خاطر وجود آنها درکنارتان و دوست داشتنشان،
از خود رهانده‌ اید و جز تنهایی راهی برای خود نگذاشته‌ اید!
• |.|

دیدنِ نیمه‌ی پنهان و تاریک آدم‌ها درست زمانی که به نور و زیباییشان ایمان آورده بودی خیلی غم‌انگیزه

به قول عباس معروفی:
«همیشه نصفه نیمه، همیشه ناتمام، همیشه جایی ناگهان قَطع می‌شدم.»

عزتی که در «هیچ» هست رو به همه «کم» ها و «نصفه و نیمه»ها ترجیح میدم.

انسان نیمه اول عمرش را سر غرورش می‌جنگد و در نیمه دوم عمرش به دنبال چیزهایی می‌افتد که بخاطر غرورش از دست داده.

‏از اون آدمایی شدم که بین کَم و هیچی، هیچی رو انتخاب میکنم!
دیگه نه توان آدم‌های نصف و نیمه رو دارم، نه رفاقت های یکی دو روزه، نه هر نوع رابطه‌ی انسانی نصفه و نیمه!
ترجیحم اینه نداشته باشم!
نداشتن خیلی از چیزا، بهتر از نصفه ونیمه داشتنشونه، مخصوصا آدم‌ها…!

خدایا
مارو با آدمهای بی وفا، بی معرفت،
رفیق نیمه راه، سرد، بی تفاوت، دروغگو،
نمک نشناس،در هیچ مسیری همراه نکن..

نوشته بود:
"اگه خواستی بری طوری زخم بزن که
دیگه نتونم سمتت بیام؛ من از دلخوش
بودن می‌ترسم، من از نصف نیمه
حضور داشتن می‌ترسم، نمی‌خوام هیچ
امیدی واهی ای باقی بمونه."