.
‏در فاصله‌ی میان هجرانت تا وصال،
‏در من
‏چیزی می‌شکند
‏که هیچ‌گاه ترمیم نخواهد شد

#غادة_السمان
.

آرزو دارم تنت گرمای آغوشم شود
شهد شیرین لبت یاداور نوشم شود

بی خیال از هرچه بود و بی حساب از هرچه رفت
بی وفا بازا که هجرانت فراموشم شود

نغمه ی شادی بخوان دراین هوای غصه دار
تا صدای دل نشینت نغمه در گوشم شود

آرزو دارم بچینی بر تنم گل بوسه ها
تا ردای بوسه ها پیراهن دوشم شود

رفته ام از هوش و دارم رنج تنها بودنم
کاش میشد بودنت تقویت هوشم شود

خسته ام از این سکوت بی امان روزگار
داد و فریاد تو کی افسانه در گوشم شود؟

دلم شکسته و اوضاع درهمی دارد

و سالهاست برای خودش غمی دارد



تو در کنار خودت نیستی نمی دانی

که در کنار تو بودن چه عالمی دارد



نه وصل دیده ام این روزها نه هجرانت

بدا به عشق که دنیای مبهمی دارد



بهشت می طلبم از کسی که جانکاه است

کسی که در دل سردش جهنمی دارد



گذر کن از من و بار دگر به چشمانم

بگو ببار اگر باز هم "نمی" دارد



دلم خوش است در این کار وزار هر "بیتی "

برای خویش "مقام معظمی" دارد



برام مرگ رقم می زنی به لبخندت

که خنده ی تو چه حق مسلمی دارد

غم هجرانت آنقدر سنگین است که

یک روز نه بلکه یک دهه

یکسال نه که هر سال

و هرسال دوبار سوگواری نیز

تسلی مان نمی دهد.