#تقویم_بیست_دوم_تیر


الهی آمین شود هرآنچه میپنداری..

#تقویم_دهم_خرداد 1403
خدایا!
خوشبختی باشد امروز و
حال خوب و
اتفاقات خوب...
بیفتد هرآنچه اتفاق خوب که می‌خواهیم و
برسیم به هرآنچه حال خوشایند که دوست داریم و
جهان برقصد به ساز ما و
روزگار و آدم‌ها و پیشامدها، هم‌نوایی کنند و
خوب و خوشبخت باشیم و
بخندیم،
بسیار بخندیم...

از هرآنچه که تو را از آغوش من دور می‌کند بیزارم...!


#نزار_قبانی

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

از هرآنچه که تو را از آغوش من
دور می‌کند بیزارم...

هرآنچه دوست داشتم
برای من نماند و رفــت
امــید آخرین اگر #تُ یی،
برای من بمان



#حسین_منزوی

#پروفایل‌متحرک
دوستت ندارم،
چون هرآنچه که دوست بدارم از دست خواهم داد

✿ کپشن خاص ✿

پاییز شروع شد...
از غروب های سردُ ،
ابرهای تاریکش،
که بگذریم،

قشنگ است تلفیقِ
بارانُ
کوچهُ
دلبری‌هایِ برگهایِ چند رنگش...
.
نمیدانم چه چیزهایی میخواهید...!
یا چه کسی را...

اما میخواهم، برایِ شما باشد،
هرآنچه که سرنوشتتان را،
رنگی‌تر از، برگ‌هایِ پاییز میکند...

#نسرین_هداوندی

✿ کپشن خاص ✿


از هرآنچه که هست بیزاری
از هرآنچه که نیست دلگیری
از زبان و زمان گریخته‌ای
مثل دیوانه‌های زنجیری
همه‌ی دلخوشیت یک چیز است:
اینکه پایان قصّه می‌میری...

"سید مهدی موسوی"

‏آنها همیشه آماده‌ی رفتن‌اند. هرآنچه با خود آورده‌اند را گوشه‌ای می‌گذارند و بدونِ هیچ یادداشتی، شبانه یا در سپیده‌دم عزم‌ِ رفتن می‌کنند. گاهی نیامده می‌روند. نمی‌توانی آنها را نگه بداری، نمی‌توانی آنها را بخری؛ آنگاه که می‌روند نخواهی توانست دوباره پیداشان کنی. نام آنها امید است.