نمی دانم که با او می شود ما شد؟
کسی این جمله را پرسید؟
چه باید گفت؟

درونم حس تردیدیست
مرا حتی دگر خود هم نمی فهمد !
میانِ لحظه ای خواهم که ما باشم
دمی دیگر ز دنیا می گریزم تا که تنها شَم

درونم حس تردیدیست
نمی دانم پر از دلبستگی هستم؟
و یا دنبالِ تن پوشی برای خستگی هستم؟

چرا احوالِ عالم را نمی فهمم؟
برایَش خاطرم همچون قراری بی ثمر باشد
به من دلبستگی بخشید و دنیا را ز کامَم بُرد
مرا دلبستگی بگرِفت و دنیایَش به نامم خورد !

چه باید گُفت؟
گمانم بایَدَش در آسمانِ فکرِ دیگر خُفت . . .

بیا قدری رها باشیم
بیا از مالِکیَت ها جدا باشیم
گمانم بی تعلّق زندگی زیباست
وطن در من تمامِ هستیِ دنیاست

مرا وابستگی پوچ است
نشانی در رسیدن نیست

من آنم،
مرغِ افکارم
دَمادَم در پِیِ کوچ است

.محسن محمودنیا

‏آدم بایستی در این هستیِ بی‌پایان، جایی، آغوشی برای خویش داشته باشد؛ تا بدان مالک باشد، برای خودش باشد، از خودش باشد، آغوش مالکش باشد، می‌فهمی؟
‏یک کمی بالاتر از گوش، سمت چپ مغز، در میان آن حجره‌های در هم پیچ، در اعماق این حجره‌ها جایی هست که احتیاج به دستکاری من دارد؛ مخاطب من آن‌جاست؛ از آن‌جاست که عوض شدن شروع می‌شود.

#دکتر_رضابراهنی

ای دیدنِ تو دینِ من
ای رویِ تو ایمان من
ای هستِ تو پنهان شده
در هستیِ پنهان من .
‌


. .

𝗕𝗲 𝘁𝗵𝗮𝗻𝗸𝗳𝘂𝗹 𝗳𝗼𝗿 𝘄𝗵𝗼 𝘆𝗼𝘂 𝗮𝗿𝗲 𝘁𝗼𝗱𝗮𝘆

ممنون خودت باش بابت کسی که این روزا هستی‌‌

.࿐

If your possessions prevent you from being free, then you are a prisoner‌‌

اگر دارایی تو باعث بشه تا آزاد نباشی پس تو یک زندانی هستی‌‌

.࿐

Its very important for everyone to know; Youre beyond the bad things in your life‌‌

خیلی مهمه که همه بدونن؛ تو فراتر از اتفاقات بد زندگیت هستی‌‌

.࿐

One person is really like three people; the person you think you are, the person other people see, and the person you really are

یک آدم در واقع مثل سه‌ نفره؛ کسی که خودت فکر میکنی هستی، کسی که مردم فکر میکنن هستی، و کسی که واقعاً هستی‌!

‌‌‌‌‌‌.࿐

آدم‌هایی‌ را که زیاد دوستت دارند
بیشتر دوست داشته باش
و آنهایی را که زود ترکت میکنند،
زودتر فراموش کن
زندگی‌ همین است
تعادل میان عشق و نفرت
تعادل میان بودن‌ها و نبودن ها
تعادل میان آمدن‌ها و رفتن ها
زندگی‌ مرزیست که میگذاری تا کسی‌،
هستی‌ تو را نیست نکند...
مرزی برای آنهایی که می‌گویند
«دوستت دارم» و
«همیشه با تو خواهم ماند»


- نیکی فیروزکوهی

امروز درجوان‌ترین سن‌خودت هستی‌که
ازاین‌جا به بعد خواهی داشت!
بی‌وقفه لذت ببر ولبخند بزن
ازپرورگار
به خاطرِ، این صبح دل‌انگیزو نورزیبا
عشق‌گونه وعمیق «تشکر کن»

.سلام وصبحتون شادشاد

حرف‌ها اگر جان داشتند، ریشه‌های نازک گیاهی بودند که نفوذ می‌کنند در خاک تن.

آدم با حرف زدن احیا می‌شود. این را منِ آدم‌گریز می‌گویم.

هر بار از گفتگوی‌ دو نفره‌مان برمی‌گردم، انگار آن چاه سرریز شده دوباره خالی می‌شود و دنیا به‌اندازه‌ی زمانی که بر ما گذشت، تحمل‌پذیر.

می‌دانم که در این گفتگوها چیزی هست. برخلاف همه‌ی وقت‌ها، در جوار یار موافق، دلم می‌خواهد وراجی کنم چون همه‌ی کلمه‌ها، حتی بیهوده‌ترین‌شان از میان قلب‌مان عبور می‌کنند و عاری از همه‌ی چیزهایی هستند که در مناسبات اجتماعی‌مان تلاش می‌کنیم، حفظ‌شان کنیم.

انگار ادامه پیدا می‌کنی در آدمی که رازهایت را با خودش می‌برد. انگار هستی‌ات وجه تازه‌ای پیدا می‌کند وقتی فاش می‌کنی خودت را و غریقِ رنگ‌هایی می‌شوی که از کلمه‌های دیگری در تو می‌ریزد.

با هم حرف بزنید