می شود سخت ترین مساله آسان باشد
پشت هر کوچه ی بن بست خیابان باشد!
.
می شود حال بد ثانیه ها خوش باشد
شهر هم غرقِ همآغوشیِ باران باشد
.
گیرم این عشق که آتش زده بر زندگی ات
بعد جان کندنِ تو شکل گلستان باشد!
.
بعد یک عمر به ویرانه ی تو برگردد
تا درین شعر پر از حادثه مهمان باشد
.
گیرم این دفعه که برگشت، بماند...نرود!
گیرم از رفتنِ یک باره پشیمان باشد
.
فرض کن حسرتِ پاییز تو را درک کند
روز برگشتنِ او اوّلِ آبان باشد!
.
بی خیالِ غم هر روزه، چرا که دل من
مثل ریگی ست که در کفش تو پنهان باشد!

#امید_صباغ_نو

"روز برگشتنِ او اوّلِ #آبان باشد"

می شود سخت ترین مساله آسان باشد
پشت هر کوچه ی بن بست خیابان باشد!
.
می شود حال بد ثانیه ها خوش باشد
شهر هم غرقِ همآغوشیِ باران باشد
.
گیرم این عشق که آتش زده بر زندگی ات
بعد جان کندنِ تو شکل گلستان باشد!
.
بعد یک عمر به ویرانه ی تو برگردد
تا درین شعر پر از حادثه مهمان باشد
.
گیرم این دفعه که برگشت، بماند...نرود!
گیرم از رفتنِ یک باره پشیمان باشد
.
فرض کن حسرتِ پاییز تو را درک کند
روز برگشتنِ او اوّلِ آبان باشد!
.
بی خیالِ غم هر روزه، چرا که دل من
مثل ریگی ست که در کفش تو پنهان باشد!

#امید_صباغ_نو

"روز برگشتنِ او اوّلِ #آبان باشد"

در دنیا کمتر چیزی به زیبایی همآغوشی است در عشق و این وحشتی که از آن در ما راه داده‌اند بند کثیفی است که انسان به دست و پای خود بسته است. انسان در هیچ موردی به اندازهٔ عشق شایستهٔ برخورداری نیست. و در هیچ موردی به این اندازه خود را محروم نکرده است.

. .

شعله ی آتش عشقم منگر بر رخ زردم
همه اشکم همه آهم همه سوزم همه دردم
چون سبویی که شکسته ست و رخ چشمه نبیند
کو امیدی که دگرباره همآغوش تو گردم

همنشینی یا همآغوشی...چه فرقی می کند؟
با تو نفس نور و خاموشی، چه فرقی می کند؟

من تو را با چشم دل عمری تماشا کرده ام
دلبری در هر چه می پوشی ،چه فرقی می کند؟!

حافظه بی نعمت یادت ، ز یادم می رود!
بی تو هر یاد و فراموشی ...چه فرقی می کند؟

جام من را پر کن از حتی ، صدای ریختن!
با که می ریزی؟!، چه می نوشی ؟! ، چه فرقی می کند؟!

با صدایت هم به اوج آنچه باید...می رسم
حس تو با گوش یا گوشی ،چه فرقی می کند؟!