تنها دلخوشی که بعد ازدواج تاریخ انقضا نداره حرف زدنه،باید خوب فکر کنی این ادم کسی هست که تا سر پیری از همصحبتی باهاش لذت ببری؟.

... مےنویسم روےِ دفتر سالِ نو
... باز یڪ احساس و یڪ آغاز نو

... بازهم عاشق شدن، پروانگے
... بازهم جارے شدن در زندگے

... باز همصحبت شدن با یاس‌ها
... با اقاقےهاےِ شهرِ رازها

... باز در تڪرار شادے گم شدن
... در هیاهوےِ زمین پیدا شدن

... بازهم میلاد نو، انسانِ نو
... طرحِ تازه، ایده و افڪارِ نو

... آه ...! آرے بازهم در این بهار
... مےزند لبخند بر ما روزگار

هنوز هـم
از بین همه کارهای دنیا ،
به یاد او بودن و با اون همصحبت شدن
بیشتر به دلـــم می چسبد …
“خدایم را می گویم”
او تکراری ترین حضور روزگار من است…
و من عجیب دوستش دارم ❤️

کاش خدااینگونه درزندگیمان جای بگیرد...آنقدرزیبا که وقتی نگاهمان سرگردان میشود به یاد او نگاهمان

رابچرخانیم.آنقدردلنشین که وقتی شیرینی گناهی دردلمان نشست درقلبمان شیرینی یادش را جایگزین

کنیم.آنقدرجدی ودرعین حال مهربان که نه بخاطر او بلکه بخاطرخودمان هم که شده یک مسلمان واقعی

باشیم نه صرفا یک مسلمان زاده..آنقدربااراده که درمقابل هروسوسه ای مانند چهارپایان تسلیم

نشویم..آنقدر صمیمی که بجای همنشینی با اطرافیان بظاهر رفیق با"رفیق"واقعیمان همصحبت

شویم..آنقدرباگذشت که بجای زخم زبان زدن کمی یادبگیریم ببخشیم تا بخشیده شویم...آنقدرفروتن که مانند ابلهان ازبالا به دیگران نگاه نکنیم وغرور بیجا واحمقانه مارا دربرنگیرد.

به راستی چه چیزی مارو خودپسند کرده است؟چهره زیبا؟اندامی متناسب؟لباسهایی شیک؟خانه وماشین؟جواهرات؟

وای برکسانی که بخاطر داشتن این چیزها تفاخر کنند..