.
#۳۶۵روزبدون‌تو | #روز سوم

گریه می‌کنم چون یاد اون برنامه‌هایی افتادم که برای آینده‌مون ریخته بودیم آینده ای که دیگه قرار نیست وجود داشته باشه.️‍🩹

23:23

عاشق وقت‌هایی هستم که بقیه با مسیج‌های بلندبالا و جزئیات جوابم رو میدن و مکالمه‌مون رو جذاب نگه میدارن. اینطوری که: “آره!!! همه‌چیز رو بهم بگو!! من دارم گوش میدم!!”

بین خودمون باشه.همه‌مون تهِ تهِ قلبمون یه آرزوی خیلی خیلی محال داریم که از اول می‌دونستیم بهش نمی‌رسیم ، پس انداختیمش توی یه صندوق خاک خورده و هرزگاهی درش میاریم و با عشق نگاهش میکنیم…یه آرزویی که هیچکس ازش خبر نداره.یه چیز خیلی خاص! همه‌مون داریمش…همه‌مون!

We all tried to be the best for someone with our morals!

همه‌مون باهر اخلاقی که داریم سعی کردیم واسه یه نفر بهترین‌باشیم!    
     

و در انتها ، همه‌مون نیاز داریم شب که میشه سرمونو بذاریم رو شونه‌ی امنِ کسی‌ که دوستش داریم و دوستمون داره :)

همه‌مون روزهای سخت خاص خودمون رو داریم، ولی اگه امروز برات یکی از اون روزهاست می‌خوام بهت بگم که:

«خدا بزرگه، بزرگتر از هر مشکلی که الان تو فکرشی...»

اگر لطف مکرر در چشمتون تبدیل به وظیفه میشه، بگید که زودتر فاصله‌مون رو حفظ کنیم.

•
دیگه همه‌مون سر این موضوع توافق داریم که رز آبی یه چیز دیگه‌ست نه؟🩵

♡

وقتی میخوام قصه‌مون رو واسه کسی تعریف کنم تازه میفهمم چقدر دوستت داشتم

.࿐

کاش همه‌مون می‌تونستیم اون حسی که ابراهیم گلستان بعد از گرفتن این نامه از فروغ فرخزاد گرفته رو یه بار تجربه کنیم براش نوشته:

اما‌ همین کافی بود همین که می‌دانستم که تنم درد تنت را دارد نه میلِ تنت را،همین که با تو انگار در چاه فرو می‌رفتم و به مرکز زمین می‌رسیدم,همین که با تو انگار می‌مُردم و از شکل می‌افتادم‌ همین برایم‌ کافی بود .️