جرعه از فرمایشات حضرت آیت الله العظمی بهجت(قدس سره)
"ثبات قدم تا ظهور امام عصر عجلاللهفرجه"
مهمتر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی عجلاللهتعالیفرجهالشریف، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او میباشد؛ زیرا مردن، تنها قطع حیاتِ دنیای چند روزه فانی است، اما بیرونرفتن از عقیده صحیح، موجب هلاکت ابدی از حیات جاوید آخرت و خلود در جهنم است؛ لذا حضرت امیر علیهالسلام در لیلةُالمَبیت از رسول اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم میپرسد:«أَفِی سَلامَةٍ مِنْ دِینِی؟؛ آیا دین من سالم خواهد بود؟».[1]
یعنی از استقامت در دین و ثبات ایمان و عقیده تا مرز شهادت را ـ که از خود شهادت بالاتر است ـ از آن حضرت سؤال میکند.
این دعا خیلی عالی است که دستور داده شده است در زمان غیبت خوانده شود، که: «یا أَللهُ یا رَحْمانُ یا رَحِیمُ! یا مُقَلبَ الْقُلُوبِ، ثَبتْ قَلْبِی عَلی دِینِک؛ ای خدا، ای رحمتگستر، ای مهربان، ای گرداننده دلها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار بدار».
در محضر بهجت، ج۲، ص۱۰۱
پست ها و اس ام اس های مربوط به کلمه ی هَوآ
عزیزان علاقه مند جهت ارسال جملات خود میتوانند با تلفن همراه به سایت ما وارد شوند تا پس از ثبت نام و ایجاد پروفایل قابلیت ارسال جمله برایشان فعال گردد،
شما میتوانید دوستان جدید در «کپی پیست کن» بیابید :)
محبتت رآ پنهآטּ میڪنـے ڪـہ مرכآنگیتـــ פֿـכشـہ כـار نَشـوכ !
اَפֿـمـ میڪنـے ڪــــہ مهربآنیَتـــ رآ پنهـــــآטּ ڪنے !
مَـرآ " شُمــآ " פֿـَطآبـــ میڪُنے ڪِـہ هَوآیے نشَومـ !
اَمـآ نمــیـכانـے !
نمـیــכانے ڪـــہ چقَـכر ایــטּ هـآ بـہ تـو مـے آینـכ !
و مـَـטּ כیــوانـہ تـَر میشوَمـ
عشقتـــ رآ پنهآטּ میڪنـے ڪـہ مرכآنگیتـــ פֿـכشـہ כـار نَشـوכ ! اَפֿـمـ میڪنـے ڪــــہ مهربآنیَتـــ رآ پنهـــــآטּ ڪنے ! مَـرآ " شُمــآ " פֿـَطآبـــ میڪُنے ڪِـہ هَوآیے نشَومـ ! اَمـآ نمــیـכانـے ! نمـیــכانے ڪـــہ چقَـכر ایــטּ هـآ بـہ تـو مـے آینـכ ! و مـَـטּ כیــوانـہ تـَر میشوَمـ
عشقتـــ رآ پنهآטּ میڪنـے ڪـہ مرכآنگیتـــ פֿـכشـہ כـار نَشـوכ !
اَפֿـمـ میڪنـے ڪــــہ مهربآنیَتـــ رآ پنهـــــآטּ ڪنے !
مَـرآ " شُمــآ " פֿـَطآبـــ میڪُنے ڪِـہ هَوآیے نشَومـ !
اَمـآ نمــیـכانـے !
نمـیــכانے ڪـــہ چقَـכر ایــטּ هـآ بـہ تـو مـے آینـכ !
و مـَـטּ כیــوانـہ تـَر میشوَمـ
سخنی حکیمانه از پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلّم:
از لجاجت بپرهیزید؛
که آغاز آن، نادانی
و فرجامش پشیمانی است.
یــآدَتــ هَــسـتـــ مــآدَر....
ﮮـآدِتــ هَستــ مآدَرَمــ ؟
اِسمــِ قآشُقـ رآ گُذآشتـــﮯ :
قطآر ... هَوآپـﮯـمآ ... کِشتـــﮯ ... تآ ﮮـهـ لُقمهـ بـﮯـشتَر بُخورَمــ ...
ﮮـآدِتــ هَستــ ؟
شُدﮮ خَلَبآלּ ... مَلَوآלּ ... لوکوموتـﮯـو رآלּ ...
میگُفتـــﮯ بُخور تآ بُزُرگــ بشـﮯ ...
خآלּـومــ طَلآ بشــــﮯ ...
وَ مَـــלּ عآدَتــ کَردَمــ کهــ هَر چـﮯـزﮮ رآ ...
بدوלּ ایـלּـکهــ دوستــ לּـدآشتهــ بآشمــ ... قورتــ بدَهَمــ ...
حَتــــــﮯ ...
بُغضــ هآﮮ לּـتِرکـﮯـدهــ اَمــ ...