جناب قبانی میگه «خلف الإهتمام تختبئ کل معانی الحب»، عشق وابسته به یک‌چیزه؛ «توجه». میگه: «اگه کسی بهت گفت دوستت دارم، ولی بهت توجه نکرد، بدون که دوستت نداره. ولی اگر کسی حواسش بهت بود، از غصه‌ت غمگین شد، تو جمع‌ها نتونست بهت بی‌توجه باشه و همیشه پیگیرت بود، حتما دوستت داره.»
خلاصه که اینجوریاس، خودتونو گول نزنید!


. .

آدما کاری که واسشون میکنی رو دوست دارن،
نه تورو.

‏سختیش اونجاست که باید مراقب خودت باشی در برابر کسی که قرار بود همه حواسش به تو و مراقبت از تو باشه..

نوشته بود:
"این زخم رو پذیرفتم. اما با هر اتفاقی برمیگردم واسش سوگواری می‌کنم که اگه اون زخم نبود، اینجوری نمیشد".

فکت:
هیچکس یادش نمیمونه واسش چیکار کردی،ولی همه اون کاری که نکردی رو قشنگ یادشونه.

هر آدمی هر چقدر هم قوی باشه بازم نیاز داره که یه نفر باشه که حواسش بهش باشه.
هر آدمی در اوج بی نیازی بازم به یکی نیازمنده.

به دیگران اهمیت نده چون تو واسشون مهم نیستی.

‏اون زخم رو پذیرفتم، اما با هر اتفاقی برمیگردم واسش سوگواری میکنم که اگه اون زخم نبود اینجور نمیشد.

‌
نوشته بود:
«هیچکس یادش نمیمونه
واسش چیکار کردی؛ ولی همه
اون کاری که نکردی رو قشنگ یادشونه.»

آدمیزاد ده بار از یه چیزی ناراحت میشه و در موردش حرف میزنه چون واسش مهمه، ولی یهو دفعه یازدهم میبینه دیگه ناراحت نمیشه چون دیگه از چشمش افتاده و واسش مهم‌ نیست.