درسته که همه وایستادیم، تشویق‌شون کردیم، گفتیم طوری نیست، ولی چشم‌ هامون پر از اشک بود و پرپر شدیم! خودمونیم رییس کی وقت بردن ما می‌رسه؟ خسته شدیم از بهترین بازنده بودن..