وقتی احساس می‌کنی اطرافیانت ازت راضی نیستن متقابلن تو هم نسبت به اون‌ها احساس نارضایتی می‌کنی چون هم‌زمان که فکر می‌کنی داره در حقت اجحاف میشه احساس بی‌کفایتی هم داری و تمام این‌ها در قالب خشم، ناراحتی و افسردگی خودشون رو نشون میدن و این‌جوری میشه که تمام روابطت رو هم از دست میدی.

اون‌هایی که گرم هم‌دیگه‌رو بغل می‌کنن خیلی قشنگن.

یه روز مجبور میشی از آدم مورد علاقه‌ات، خونه مورد علاقه‌ات و گلدون مورد علاقه‌ات دست بکشی و بپذیری فرد دیگه‌ای اون‌ها رو خواهد داشت که اندازه تو دوستشون نداره و هیچوقت اندازه تو اون‌ها رو نمیشناسه و متوجه‌شون نیست.

یه روز مجبور می‌شی از آدم مورد علاقه‌ات، خونه‌ی مورد علاقه‌ات و گلدون مورد علاقه‌ات دست بکشی و بپذیری فرد دیگه‌ای اون‌ها رو خواهد داشت که اندازه‌ی تو دوستشون نداره و هیچوقت اندازه‌ی تو اون‌ها رو نمی‌شناسه و متوجه‌شون نیست.

. .

تروما یاهمون آسیب‌های روحی و زخم‌های روان باعث میشن چیزهایی رو تحمل کنی که حقت نیست چون نمیخوای آدم‌ها رو از دست بدی اما التیام، التیام زخم‌هات باعث میشه متوجه بشی بعضی از آدم‌ها جایی تو زندگیت ندارن و در اون لحظه حتی مهم نیست چقدر اون‌ها رو دوست داری.

نذارید کسی که باورتون کرده، کسی که دوستتون داره حس کنه اضافیه، حس کنه هر موقع دلتون خواست و بعد از همه کاراتون واسش وقت دارید، نذارید فکر کنه همیشه ذهنتون درگیر آدم‌ها و چیزای دیگه‌اس و آخر از همه دوسش دارین، حواستون به کسایی که دوستون دارن باشه چون اگه یه روز خسته شن و برن، دیگه ممکنه قلبی مثل قلب اون‌ها پیدا نشه که واقعی و از ته دل شما رو دوست داشته باشه و نگرانتون باشه.

آدم اولش حوصله همه رو داره، بعدش فقط حوصله آشناهاش رو داره، بعد فقط حوصله دوستاش رو، بعدتر دوست‌های صمیمیش، بعدتر حوصله اون‌ها رو هم نداره، آخرش که میرسه دیگه حوصله خودش هم نداره.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی »

آدم اولش حوصله همه رو داره، بعدش فقط حوصله آشناهاش رو داره، بعد فقط حوصله دوستاش رو، بعدتر دوست‌های صمیمیش، بعدتر حوصله اون‌ها رو هم نداره، آخرش که میرسه دیگه حوصله خودش هم نداره.

تو فکر میکنی آدم‌ها بعد از اینکه دلشون میشکنه و غصه خرخرشون رو میجوه فریاد میزنن یا شیشه‌ها رو میشکنن و بد و بیراه میگن، نه اشتباه نکن اون‌ها سکوت میکنن چون کلمه‌ای برای بیان دردشون پیدا نمیکنن، سکوت بالاترین حد از دلشکستگی آدم‌هاست.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

It's a pity for my valuable feeling, which was spent on precious things like you!

حیف احساس ارزشمند من، که خرج ارزون‌هایی مثل تو شد!