‏از اون آدمایی شدم که بین کَم و هیچی، هیچی رو انتخاب میکنم!
دیگه نه توان آدم‌های نصف و نیمه رو دارم، نه رفاقت های یکی دو روزه، نه هر نوع رابطه‌ی انسانی نصفه و نیمه!
ترجیحم اینه نداشته باشم!
نداشتن خیلی از چیزا، بهتر از نصفه ونیمه داشتنشونه، مخصوصا آدم‌ها…!

دونیمه، زمانی یکی می‌شوند و از دو تنها یک جمع کامل می‌سازند که بتوانند کمبودهای هم را جبران کنند

نه آنکه عین هم شوند، چیزی برهم مضاف نکنند و مسائل خاص و تازه‌ای را پیش نکشند