نوشته بود:
«هر آدمی به یه نفر احتیاج داره که
براش مثل بقیه نباشه، وگرنه دنیا
پُر از بقیه‌‌هاست.»

هر آدمی به یه نفر احتیاج داره که
براش مثل بقیه نباشه
وگرنه دنیا پُر از بقیه‌‌هاست...

عزیزم تو نمیتونی آدم‌‌هارو از دست خودشون نجات بدی.

چشم‌‌هات رو برای چی می‌بندی؟ فقط می‌سوزن؛ مگه نه؟ می‌بندی اما هنوز هم همین‌جایی. روزهای زیادی قطره قطره آب شدی، فقط برای اینکه به اون لجن‌زار نریزی و بیش‌تر از این گند برنداری. اما هنوز هم همین‌جایی. از ناتوانی پاهات راضی‌ای؟ وقتی که نمی‌تونی با دست‌هات فقط دو ثانیه بیشتر حمل کنی؟ وقتی که همیشه باید بایستی، و توی جیب‌ها رو بگردی، تا ببینی به اندازه‌ی کافی برای ادامه دادن آرام‌بخش همراه داری؟ وقتی که می‌خندی و از صداش اذیتی؟ خوبه؟ دوستش داری؟ به اندازه‌ی کافی ازش لذت می‌بری؟ اینطوری می‌خوایش؟ "چه انتظاری داشتی"؟ چشم‌هات رو برای چی می‌بندی؟

آروم کاموای قرمز رو دور مچش بست و گفت،
"می‌دونی این نشونه‌ی چیه؟ اینکه حتی مرگ هم نمی‌تونه ما رو از هم جدا کنه، روح‌‌هامون بهم گره خورده و هر جا که باشیم، در آخر راهمون بهم می‌رسه."

احساس می‌‌کنم
امروز نیازمند آنم
که به ‌‌نام بخوانمت.
احساس می‌کنم
نیازمند حـروفِ اسـمِ تو هستم.
چون کودکی در شوقِ تکه‌‌ای شیرینی...
دیرزمانی‌ست که نامت را بر تارکِ نامه‌هایم ننوشته ‌ام، خورشیدی بر فراز کاغذ نکاشته‌‌ام که گرمم کند...
امروز که پاییز بر من هجوم آورده و روزن‌‌هایم را در برگرفته احساس می‌کنم که باید بخوانمت...



#نزار_قبانی

من خیلی خوشحال می‌شم و حال می‌کنم وقتی می‌بینم آدم‌‌ها با دلایل ظاهراً کوچیک کارهای بزرگ می‌کنند.

•
بزرگ شدن فقط اونجا که میفهمی
تمام تیکه‌‌هاتو باید خودت بند بزنی :(

♡

بله از تو ناراحت می‌شوم، چون دوستت دارم و انتظار کارهای ناشایست را از تو ندارم، وگرنه ما را چه‌کار با غریبه‌‌ها؟

گندمزار موهایت
الفبای عشق را بر شانه‌هایم
دیکته می‌کند
و من چون مزرعه‌داری ساده‌
به برکت دانه‌‌های گندم‌
قسم یاد می‌کنم
درس دوست داشتنت را
مو به مو
آویزه جانم کنم

#مریم_امینی