Yes, dear ,
I was more broken than those whom I consoled

بله عزیزم ،
من از آن‌هایی که تسلی‌شان میدادم پاره پوره‌ تر بودم

جایی نوشته بود:
«تمام آدم‌ها با غم‌هایی درگیرند که شاید هرگز بر زبان‌شان نیاورند؛ و همان غم‌های ناگفته تبدیل به بغض‌های گاه و بی‌گاه، اشک‌های ممتد، خشم، انزوا و سکوت میشوند.»

حتی اگر تمام جهان هم ملامتم کند من ذره‌ای از خودم و آنچه که کرده‌ام پشیمان نمی‌شوم، مشکل از من نیست، پروفسور ترین ها هم در بین گله‌ای گوسفند سخنرانی‌شان بی نتیجه‌است.

𝐓𝐡𝐞 𝐡𝐚𝐫𝐝𝐞𝐫 𝐈 𝐰𝐨𝐫𝐤 𝐭𝐡𝐞 𝐥𝐮𝐜𝐤𝐢𝐞𝐫 𝐈 𝐠𝐞𝐭

هر چقدر که سخت‌تر کار کنم به همون اندازه خوش‌شانس‌تر هم می‌شم 🤍

♡

پرسید، وقتی غمگینی چطور می‌خندی؟ گفتم، به کسانی که دوستِشان دارم فکر می‌کنم.
به لبخندشان، به نگاه‌شان، به صدای‌شان :)🤍

سخت‌ست، و بسیار نادر، دو نفر هم‌زمان، و به یک اندازه، از هم‌دیگر خوش‌شان بیاید.

«چقدر غم‌انگیزه دیدن نیمه‌ی پنهان و تاریک آدم‌ها، درست زمانی که به نور و زیبایی‌شان ایمان آورده بودی.»

همیشه که باشی گُم میشوی، مثل خیلی چیزها که همیشه هستند و آن‌قدر هستند که بودن‌شان در خاطرِ آدم نمی‌ماند. گاهی نباش، گاهی فقط کنار خودت باش و ببین در کجای این جهان درندشت جایت خالی‌ست.

پرسید، وقتی غمگینی چطور می‌خندی؟
گفتم، به کسانی که دوست‌شان دارم فکر می‌کنم.
به لبخندشان، به نگاه‌شان، به صدای‌شان

من همیشه طوری زندگی کرده‌ام که خودم دوست داشتم؛ ولی دوستانم به‌خاطر بهتر شدن زندگی‌شان، طوری زندگی کرده‌اند که دیگران دوست دارند. البته نمی‌دانم که این امتیاز است یا حماقت؟!


- حسین پناهی

. .