طبق شواهد و قرائن دنیای مجازی؛
من یک "جا مانده‌"بودم!

همه درست رفته‌بودند و رسیده‌بودند و خوشحال بودند و این من بودم که کافی نبودم! این من بودم که نابلد بودم! این من بودم که پرت شده‌بودم به حاشیه و در باغ نبودم!
به خودم آمدم و دیدم همه از چیزهایی حرف می‌زنند که من از آن‌ها بی‌خبرم! همه اصطلاحاتی به کار می‌برند که من از آن‌ها سر در نمی‌آورم! همه کارهایی را می‌کنند و راه‌هایی را برای موفقیت و دیده شدن می‌روند که من بلد نیستم، یا نمی‌توانم!
به خودم آمدم و دیدم همه برای موفقیت و خوشبختی آسانسور دارند و این منم که چسبیده‌ام به نردبان چوبیِ خودم و با تقلا خودم را پله پله بالا می‌کشم.
من یک "جا مانده‌"بودم و تلاش‌های بی‌اندازه‌ام برای همه چیز، بی‌نتیجه می‌ماند، چون در باغِ آدم‌های امروز نبودم!!!

#نرگس_صرافیان_طوفان

حد وسط نداشتم، هیچ‌گاه!
یا شاد شاد، یا غمگینِ غمگین. یا شادی، داشت پروازم می‌داد، یا غم، داشت مرا می‌کشت.
در دوست داشتن هم همین بودم، همیشه.
یا آنقدر دوست داشتم، که حد نداشت، یا آنقدر دوست نداشتم که اهمیتی داشته باشد. و همین مانع از معاشرت من با آدم‌ها می‌شد.
من زود از همه‌چیز خسته می‌شدم و خیلی زود حوصله‌ام از رابطه‌ها و رفت و آمدها و بحث‌های بی‌نتیجه سر می‌رفت...
من داشتم هر روز تنهاتر می‌شدم،
با دست‌های خودم.


. .

حد وسط نداشتم، هیچ‌گاه! یا شاد شاد، یا غمگینِ غمگین. یا شادی، داشت پروازم می‌داد، یا غم، داشت مرا می‌کشت.
در دوست داشتن هم همین بودم، همیشه.
یا آنقدر دوست داشتم، که حد نداشت، یا آنقدر دوست نداشتم که اهمیتی داشته‌باشد. و همین مانع از معاشرت من با آدم‌ها می‌شد.
من زود از همه چیز خسته می‌شدم و خیلی زود حوصله‌ام از رابطه‌ها و رفت و آمدها و بحث‌های بی‌نتیجه سر می‌رفت...
من داشتم هر روز تنهاتر می‌شدم،
با دست‌های خودم.

#نرگس_صرافیان_طوفان

بـــہ ‌اِحترام رِفـْیْـقـام خودمو پیش خـِیْـلـیْـا خـــَراب ْ‌کَرْدَم

منتی نیس ‌ولــــے... بـــہ ‌ایْـن ْ‌نتیجه رِســیْــدَمْ‌ کــہ اشتباه کـْْْْْٰٰٰٰٰٰٰردم