𝐀𝐧𝐝 𝐈 𝐚𝐬𝐤 𝐲𝐨𝐮 𝐆𝐨𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐩𝐨𝐰𝐞𝐫 𝐭𝐨 𝐬𝐭𝐚𝐧𝐝 𝐮𝐩 𝐚𝐥𝐨𝐧𝐞 𝐰𝐢𝐭𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐥𝐲𝐢𝐧𝐠 𝐨𝐧 𝐚𝐧𝐲𝐨𝐧𝐞'𝐬 𝐬𝐡𝐨𝐮𝐥𝐝𝐞𝐫

خدایا از تو قدرتی را طلب می‌کنم که به تنهایی روی پاهای خود بایستم بدون آنکه روی شونه‌ی کسی تکیه کنم .️

ما بیش از اندازه قوی بودیم؛
مدام می شکستیم، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم،
اشک می ریختیم، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت، روی پاهای خودمان می ایستادیم.
ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی دادیم، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم.
ما به قیمت همین قوی بودن، از پا در آمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند...

هرگز با چشم‌های من خودت را تماشا نکرده‌ای
تا بدانی چقدر زیبایی...
هرگز با گوش‌های من خودت را نشنیده‌ای
تا بدانی چه آرامشی در صدایت ریخته!
هرگز با پاهای من، با شوق به سمتِ خودت قدم برنداشته‌ای و هرگز با دست‌های من دست‌ خودت را نگرفته‌ای! تو هرگز با قلب من خودت را دوست نداشته‌ای و نمیدانی چگونه میشود عاشقت شد و از این عشق مُرد!
تو نمیدانی...
تو هیچ چیز نمیدانی...

احتیاج دارم دقیقه‌های متوالی بوسیده شم،
توی آغوشی فشرده شم،
بی‌دلیل اسم صدا کنم و جانم بشنوم،
فاصله‌ی بین انگشتام با انگشت هایی پر شه،
چشم ببندم و پلک هام بوسیده شن،
روی پاهایی بشینم و سرم روی شانه‌ای باشه،
دستی به پشتم کشیده شه و تاب موهام نوازش شن.
احتیاج دارم بدونه نفس بوسیده شم:)

به قول فروغ فرخزاد که میگه:در ظاهر روی پاهایم ایستاده‌ام. گاهی می‌خندم و گاهی گریه می‌کنم. ‏اما حقیقت این است که خسته هستم. ‏می‌خواهم فرار کنم. می‌خواهم بروم و ناپدید شوم....

.࿐

فروغ فرخزاد
در یکی از نامه هایش میگوید:
"در ظاهر روی پاهایم ایستاده ام.
گاهی میخندم و گاهی گریه میکنم.!
اما حقیقت این است ک خسته هستم.
میخواهم فرار کنم‌.
میخواهم بروم گم بشوم..."

. .

"Friends are angels who lift us to our feet when our wings have trouble remembering how to fly."

"دوستان فرشته هایی هستند که وقتی بال هایمان در به یاد آوردن نحوه پرواز مشکل دارند، ما را روی پاهایمان بلند می کنند."

‌‌‌‌‌‌.࿐

وأسألک یا الله القوة لأقف وحدی دون أن أتکئ علی کتف أحدهم ...

خدایا از تو قدرتی رو می‌خواهم که به تنهایی روی پاهای خود بایستم،
بدونِ اینکه به شانه‌ی کسی تکیه کنم ...
. .

🤍.
ما بیش از اندازه قوی بودیم ؛
مدام می شکستیم ، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم ،
اشک می ریختیم ، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت ، روی پاهای خودمان می ایستادیم .
ما بیش از اندازه قوی بودیم ، به کسی تکیه نمی دادیم ، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم .
ما به قیمت همین قوی بودن ، از پا در آمدیم !
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند ...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

خودت را،
برای نگه داشتن هیچ فردی
در زندگیت،
عوض نکن!


باید این را بپذیری،
کسی که دلش به رفتن باشد
اگر پاهایش را هم قطع کنی،
با دستانش می رود!


تو خودت باش،
آنکه دلش به ماندن باشد
می ماند.