درد و دلی با اما زمان(عج):
به ندایی تو مرا مهمان کن
نظری بر من از احسان کن
تو که از حال دلم باخبری
عاشقان را تو چرا پنهانی
دوستانم همه از دستم رفت
دل به هر پاکدلی بستم رفت
دگر این خانه مرا تنگ بود
زندگی......
دوستان لطفا کسانی که میتونند بعد از زندگی که جای خالی هست رو پر کنند هرچی فکر کردم چیزی به زهنم نمیرسه تا ادامه شعر رو کامل کنم.فقط تا همینجا تونستم