They asked me about my drug,
I told them about your smiles.

درباره ارامبخشم پرسیدن،
از خنده هات گفتم.

پرسیدند چرا چنین بی مرز دوستش داری؟
گفتم او زخم هایم را بوسید
و «رنجم» را باور کرد...


. .

اگر فردا روزی
آن‌ها که ما را با هم دیده‌اند
پرسیدند او که ‌بود ،
خیلی دقیق از من نگو...
مختصر بگو باقی عمر من است او...

#جمال_ثریا

امیدوارم من به یادت بیام، وقتی یک روزی ازت راجب عشق پرسیدن!
• |.|

An excellent emergency contact

توی The Bear یه جایی از Marcus پرسیدن (نقل به مضمون) که دوست داری legacyت چی باشه و با چی تو رو به یاد بیارن؟ و در انتهای جواب‌ش این بود که دل‌م می‌خواد emergency contact خوبی باشم. بخشی از این خواسته من رو یاد چیزهایی می‌ندازه که خودم دوست دارم باشم؛ مورد اعتماد، امن، حضور در وقت ضرورت و نیاز. خصوصیاتی که برام دارایی‌هایی غیرقابل‌ارزش‌گذاری‌ و در عین حال مهم محسوب می‌شه.

اگه ازت درباره من پرسیدن بگو :
اون تنها کسی بود که با صداقت دوستم داشت و من شکستمش :)🤍

کاش وقتی میمردیم به جا اینکه
بپرسن چقدر نماز خوندی
می پرسیدن چند تا آرزو تو دلت موند ....

اگر روزی از خاورمیانه پرسیدند بگو
خاکی بود که افغانش به ایران می‌گریخت
ایرانی‌اش به ترکیه
تُرکش به سرزمین سبزها و بورها...
که رفتن‌های ما هجرت نبود، گریز بود.
سفر نکردیم، کوچانده شدیم.
بگو از مرگ به آوارگی پناهنده شدیم.
از خفّت به بی‌وطنی!

میتونم بعد از پرسیدن اولین نفری‌ که بهم بگه خوبی گریه کنم

پرسیدند:
چرا چنین بی‌مرز دوستش داشتی؟
گفتم:
او زخم‌هایم را بوسید
و رنجم را باور کرد ...