از این دنیای پرهیاهو و رنگارنگ ‌و فریبنده، یک خدا، یک باور عمیق، یک عزم راسخ، یک آرمان ارزشمند، یک خانهٔ آرام، یک عشق حقیقی و یک چای گرم، ما را بس بود.

بغض یعنی :
صدای اذان
خونه سوت و کور
خاطره های پرهیاهو
و سفره ای خالی از حضور پدر و مادر …
بعضی چیزا فقط یه بار تکرار میشن ؛ قدرشو بدونیم !

آدم ‌ها گاهی می‌شکنند...
ولی این طوری نیست که شکستن‌شان صدای تِق داشته باشد...
و همه بفهمند که فلانی...
فلان ‌روز...
فلان ‌جا شکست!...
شکستن آدم‌ها را شاید فقط بشود دیـد...
از خنده‌های یهویی شان که وسط جمع تحویل اطرافیان می‌دهند...
یا حتی توی آینه به خودشان...
از تعداد موهای سفیدشان که یهو در گوشه‌ ای از سرشان پیدا میشود...
و شاید هم از قیافه‌شان که کمرنگ‌تر می‌شود.
و خودشان که هر چه پرهیاهوتر می‌شوند در ظاهر...
در کنج‌شان بیشتر چال‌ می‌شوند...
و بی‌صداتر و آرام‌تر از همیشه‌شان...
شکستن آدم‌ها را نمی‌شود شنید
می‌شود "دیــد"...
که فلانی نه دیگر مثل قبلش...
و نه دیگر مثل خودش...
هیچ کدام نیست...

خودمان را درگیر یک زندگی پرهیاهو کرده ایم،
هیاهو برای هیچ!
و این هیاهو برکت زمان را گرفته است ...



"استاد محمد علی طاهری"

از هیاهوی زندگی عبور میکنیم تابه سکوت مرگ برسیم وچه پرهیاهوست این سکوت...