نیکی و بدی
که در نهاد بشر است
شادی و غمی که در قضا و قدر است

با چرخ مکن حواله
کاندر ره عقل
چرخ از تو هزار بار بی چاره تر است

ماییم
که اصل شادی و
کان غمیم
سرمایه ی دادیم و نهاد ستمیم

پستیم و
بلندیم و
کمالیم و
کمیم
آیینه زنگ خورده و
جام جمیم ...

خیام

تا حاصل دردم سبب درمان گشت
پستیم بلندی شد و
کفر ایمان گشت ..

جان و
دل و
تن
حجاب ره بود
کنون
تن دل شد و
دل جان شد و
جان جانان گشت ...

"مولانا"

ز دست “لاین” و “وایبر” هر دو فریاد!
که ما را بد رقم کردند معتاد!

امان از “واتساپ” و “بی تالک” و “تانگو”
“اینستاگرام” که دیگر کرده بیداد..

چنان درگیر دنیای مجازیم
که دنیای حقیقی رفت از یاد

چه شد آن گوشیای ساده ی قبل؟
“اریکسون” ، “موتورلا” روحتان شاد!

ز “نوکیا” و آن “یازده دو صفرش”
گرفته تا به “شصت و شیش، هشتاد”!

چو آمد “اندرویید” و “سیم بی ان” رفت
برفت از دست دیگر، وقته آزاد..

چنان درگیر “استاتوس″ و “پستیم”
که در “پیس″ و “کپی” گشتیم استاد!

مدیر خانه و شغلم کمم بود!
مدیر این گروهم گشت مازاد!!!!

از آن روزی که گوشی گشت تعویض!
شدم بنده پنیروخواهرم کارد!!

اگر چه صد فرند ” اد کرده” مارا
“بلاک” زندگی گشتیم: ای داد ..

خودم دانم نصیحت کار من نیست
“که خرما خورده را منع است ایراد”

تلف کردم همه وقتم به این شعر
“گروپی” تازه آن سو گشت ایجاد

هزاران “پی ام” ناخوانده را من
کنون باید بخوانم: اوه.. مای گاد…!!!