آدم امن؟
کسی که بعد حرف زدن باهاش
احساس ارامش کنی نه پشیمونی.

سی سال به بالاها میشه یه لحظه بیان اینجا؟ زندگیتون چطوره؟ با آرزوهای برباد رفته چی میکنین ؟ شمام گاها احساس پشیمونی خاصی نسبت ب گذشته تون دارین؟ شمام مثل من یهو به فکر فرو میرین و به خودتون میاین میبینین یه ساعته دارین فکر و خیال میکنین؟

آدم امن؟
‏اونی که بعد از حرف زدن باهاش حس آرامش کنی نه حس پشیمونی🤍

خلاصه کنفرانس یکی از روانشناس های معروف دنیا این بود که میگفت: برای حذف آدم های سمی زندگیتون هیچوقت احساس گناه، خجالت و پشیمونی نکنید. فرقی هم نمیکنه از بستگانتون باشه یا عشقتون و یا یک آشنای تازه، مجبور نیستید برای کسی که باعث رنج و احساس حقارت در شما میشه جایی باز کنید.
و به نظرم اینو باید تا ابد
تو زندگیمون اجرا کنیم.

وقتی کاری که دوست داری
و امکان انجامش رو داری
‏انجام نمیدی،
این بعداً در ذهنت تولید فکر میکنه
‏افکاری از جنس حسرت و پشیمونی
و سرزنش خود

‏لطفا فرصت هاتو از دست نده
و براشون قدم بردار

. .

از دستم دادی...
حالا تو موندیو کلی حس پشیمونی که
روی برگشتن نداری...
..

اگه یه زمانی قلب کسی رو شکستید ،
بعدش جوری رفتار نکنید که انگار بینتون هیچ اتفاقی نیفتاده !
برای بخشیده شدن تلاش کنید؛ نشون بدید که پشیمونید تا شاید طرف مقابلتون بتونه شما رو ببخشه...

همونطوری که مرحوم افشین یداللهی گفته:
«با حس ویرانی بیا ، تا بشکند دیوارِ من... »

من فکر نکنم حالم خوب باشه، احساساتم خیلی به هم ریخته‌اس، یه لحظه حالم خوبه، لحظه بعد حالم گرفته‌اس، گاهی اوقات خیلی احساس پوچی میکنم، انگار یه حفره تو قلبم هست، یه وقت‌هایی همه چیز گیجم میکنه، روزها گم میشن و با همدیگه هیچ فرقی ندارن و شب‌ها با خودم تنهام و توی افکار بی‌انتها غرق میشم، هر شب برای خوابیدن تلاش میکنم و درگیرم، تمام اتفاقات و پشیمونی‌هام رو مرور میکنم ولی الان انگار درون یه مه غلیظ گم شدم و دنبال امید میگردم، امیدی که من رو به این زندگی وصل کنه، یه معجزه لحظه آخری.

متاسفانه همیشه بعد از هردفعه ارتباط گرفتن و صمیمی شدن با آدما پشیمونی یقمو می‌گیره و می‌خواد خفم کنه.


. .

بهترین جمله ای که امروز خوندم این بود:
بیشترِ پشیمونی ها بخاطر انجام کار اشتباه نیست، بخاطرِ انجام کارِ درست برای آدمای اشتباهه!