رفیقِ من،
عزیز جانَ‌ک،
غم و رنجِ این دنیا آخر ندارد
اما
آرزو میکنم
اگر مبتلا به رنج و غم شدی؛
پناهی داشته باشی...

من همیشه بودم
حتی وقتی بریده بودم
دلخور بودم
حتی وقتی حالشو نداشتم
من همیشه بودم
من دلم نیومد بی‌پناهیِ آدما رو پناه نباشم
دلم نیومد یهو ببُرم برم
دلم نیومد یهو رها کنم
من همیشه بودم
همیشه بودم واسه اونایی که الان نیستن!

#علی_سلطانی

نیازی نیست اطراف‌مان پُر از آدم باشد؛
که همان چند نفری که اطرافمان‌اند،
آدم باشند، کافی‌ست!

#حسین_پناهی

" یا حِرزَ مَن لا حِرزَلَهُ "

ای پناه آنکه پناهی ندارد 🤍.

.
چنین که از همه سو دام راه می‌بینم
به از حمایت زلفش مرا پناهی نیست

#حافظ
. .

‌
حسین پناهی :

ما که از هر چیز ترسیدیم
سرمان آمد،
بیا تمرین کنیم کمی
از خوشبختی بترسیم .
. .

که رشک برد فرشته از پاکی ما
که بگریزد دیو ز بیباکی ما
آن‌وقت می‌توانستیم
به این موضوع و موضوعات دیگر
این‌قدر بلند‌بلند بخندیم
تا همسایه‌هامان از خواب بیدار شوند...

حسین پناهی
اشعارکوتاه.

. .

چه زیبا میگه حسین پناهی:
اگر وقت نداری حالم را بپرسی درک میکنم.
اگر وقت نداری با من صحبت کنی،درک میکنم
اگر وقت نداری مرا ببینی. درک میکنم....
آما اگر بعد از تمام اینها دیگر دوستت نداشتم
اینبار نوبت توست که درکم کنی!

مناجاتی زیبا از خواجه عبدالله انصاری:

بارالها؛
از کوی تو بیرون نشود پای خیالم
نکند فرق به حالم
که برانی
چه بخوانی
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی
نه من آنم که برنجم
نه تو آنی که برانی...

نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد، نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
کس به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی...
آمین

#خدا

‏یه مصاحبه میدیدم با دیوید کسلر که نویسنده‌ایه که از غم بعد از دست دادن و عزاداری مینویسه و این حرفش خیلی به دلم نشست. گفت خیلیها از من میپرسن کدوم غم از دست دادن بدترینه؟
ایا مرگه؟
طلاقه؟
ایا پس خوردن و ریجکت شدن دائمیه؟
کدوم بدترینه؟ ‏
و من همیشه جواب میدم:
غم تو.
غمی که تو داری تجربه میکنی از همه‌ش بدتره.
مال بقیه رو فراموش کن اون حسی که تو‌ داری از همه بدتره.»
و چون غم هر کدوم ما از نوع بدترینه، امیدوارم یا تحملش رو داشته باشیم یا به قول یلدا سیدی،
کاش عزیزم
اگر به غم
مبتلا شدی
پناهی هم داشته باشی...