کاش دل آدمم مثل دندون بود که وقتی درد گرفت بیحسش میکنن پوسیدگیشو میتراشن ، عصباشو در میارن ، جاهای خالیشو پرمیکنن ، ما دلمون پوسید ، دردگرفت ، جای خالی آدما داغونمون کرد ، ولی نه دارویی بود که بیحسش کنیم ، نه میشد عصباشو دربیاریم نه جای خالی آدما پرشدنی بود ، فقط نشستیمو درد کشیدیم