"تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت
میتوان گفت که من چلچله باغ توام

مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف
سخت محتاج به گرمای توام"

تو چه دانی که پس هر نگه ساده ی من چه جنونی ، چه نیازی ، چه غمی ست ؟
یا نگاه تو ، که پر عصمت و ناز بر من افتد ، چه عذاب و ستمی ست؟!
دردم این نیست ولی دردم این است که من بی تو دگر از جهان دورم و بی خویشتنم پوپکم !

تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم.!

تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت/میتوان گفت که من چلچله باغ توام

مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف/سخت محتاج به گرمای توام