‏و گریستم به یاد تمام رویا‌هایی که تا میخواستم نوازششان کنم، پژمردند

هر چه می‌توانی بر خوشی های خود بیفزای
و مگذار قلبت پژمرده شود..️

- ویل دورانت

♡

روزهای سخت وجود دارن
اما موندگار نیستن …
نزار گل امید توی دلت
پژمرده بشه 🪴..

و گریستم به یاد تمام رویاهایی که تا می خواستیم نوازششان کنیم، پژمردند

.࿐

احساس غریبی داشت، انگار روحش پژمرده و تاریک شده بود. چیزی فراتر از غمگین بودن.

میگن جای بامبو رو که عوض کنی دیگه رشد نمیکنه، پژمرده میشه. می‌دونی چرا؟ چون ریشه‌ش رو همونجا جا میذاره. دل آدمیزاد که دیگه کمتر از گیاه نیست. گاهی ریشه‌ش جا می‌مونه. توی دلی، لبخندی، نگاهی …

واقعا آدمیزاد بیشتر از یه تایمی بغل نشه، پژمرده و تاریک و گرفته میشه.

و گریستم
به یاد تمامِ رویاهایی که تا می‌خواستم
نوازششان کنم پژمردند :):

‌
همه‌مون باید یه باباطاهر داشته باشیم
تا یه‌وقتایی بهمون بگه :
"گلِ سرخم چرا پژمرده حالی؟
بیا قسمت کنیم دردی که داری،
که تو کوچک دلی طاقت نداری" .

و گریستم
ب یاد تمام رویاهایی ک
تا میخواستیم نوازششان کنیم
پژمردند...