هیچ آدم سالمی پیشونی‌ش رو تکیه نمی‌ده به دیوار. هر زمان حجم افکار بیش‌تر از کلمات باشن این اتفاق رخ می‌ده. مخصوصا کلماتی که هیچ موقع قرار نیست به زبون بیان.

‏دلم میخواست وقتایی که بهم می‌گفت تو چقدر مهربونی ، پیشونی‌شو ببوسم بعدش بهش بگم:
‏ «احمق من فقط با تو مهربونم، پاچه‌ی بقیه رو می‌گیرم».

شما هرچقدم از بوسه رو پیشونیِ بگی
من بوسیدن لَب به همراه گاز گرفتنشو ترجیح میدم..!

شما هرچقدم از بوسه رو پیشونیِ یار بگی
من بوسیدن لَب به همراه گاز گرفتنشو ترجیح میدم.