I saw many crushed hearts that God had saved…

من قلب‌هایِ مچاله شده‌ی زیادی دیدم که خدا نجاتشون داده.

اون لحظه‌ای که تصمیم درست رو گرفتی ولی احساس میکنی قلبت مچاله شده خود درده 🫀:(

Disappointment is scarier than aging; In old age our body crumbles and in despair our soul…

ناامیدی ترسناک‌تر از پیریه؛ تو پیری جسممون مچاله میشه و در ناامیدی روحمون...

‏یه شبایی تو زندگیمون بود که فکر میکردیم این آدم مچاله شده‌ی روی تخت، تا صبح دووم نمیاره ولی صبح شد..
خواستم بگم اگر امشب برات سخته، اگه تجربه و تحمل این روزا خسته ات کرده، ا اگه فک میکنی صبح نمیشه این شب، خواستم بگم صبح میشه..
تموم میشه، خوب میشه، درست میشه، بازم تیکه های شکسته اتو به هم وصل میکنی و همه چیزو از نو شروع میکنی..
قوی باش.


. .

خودتون رو به زور تو دل کسی جا نکنید!
اول اینکه جا نمیشید؛
دوم اینکه اگرم جا شدید، مچاله میشید...

اولش میشکنی، خون ریزی میکنی، گریه میکنی و با آخرین نفس هات فریاد میکشی. بعدش توی خودت مچاله میشی، اشک هات رو پاک و سکوت میکنی، چون میدونی هیچ کسی قرار نیست صدات رو بشنوه. آخرین مرحله ولی از بقیه شون دردناک تره، وقتی که واقعا از درون می میری و دیگه هیچ چیزی به جز تاریکی توی زندگیت نیست. انگار آتیش گرفته باشی، بعدش خاکستر بشی و حالا، خاکسترهات رو باد با خودش ببره.

انسان هستم، در قفس زمین، مچاله و آسیب‌پذیر. کاش آسمون بودم، آبی، دور از دسترس، آزاد و لطیف

به گذشته‌ام که نگاه می‌کنم می‌بینم هر سیاه‌چاله‌ای که توی من شکل گرفته، ناشی از نادیده گرفته شدن‌هاست. دقیقا همون‌جایی که بهترین نسخه‌ی خودم رو وسط گذاشتم و حیف شدم، دقیقا از همون نقطه هیولایی در من متولد شده که هرگز نتونستم برای همیشه خاموشش کنم.

من غمگینم. خسته ام. شکسته ام. تنهام. از درون بارها مردم. غم میلیاردساله ی زمین روی شونه هامه. دلم میخواد گریه کنم ولی اشکی برام باقی نمونده. دلم میخواد فریاد بزنم ولی کلمه ها و صدام ناپدید میشن. دلم میخواد فرار کنم ولی جایی ندارم که برم. من تاریکم، خیلی تاریکم، یه سیاه چاله ام که فقط بدبختی هارو به داخل خودش کشیده. من مثل اون شخصیت غمگینِ داستانی ام که انگار هیچ پایان خوشی نداره. با تموم این ها، هنوزم اینجا میمونی؟

People crumple your trust card very easily...

آدما خیلی راحت برگه اعتمادتو مچاله می‌کنن...