✿ کپشن خاص ✿

جمعه
بانوی سپید پوشی است که
دلش بی نصیب از پناه چترها


خیس خیس می‌رقصد در انتظار آمدنت !
گمان کنم
بازار بیقراریهایش گرم گرم است ...!

#معصومه_قنبری

حال من این روزها از قبل طوفانی تر است
از تمام چترهای شهر بارانی تر است

حامد عسکری

بگذار هرچه نمیخواهندبگوییم

بگذار هرچه نمیخواهیم بگویند

باران که بیاید

از دست چترها کاری بر نمی آید

ما اتفاقی هستیم که افتاده ایم

گوشه پنجره را باز کنید
باد باید بوزد
ابر باید برود
ذهن باید نفسی تازه کند.

عشق هر بار که سر می‌زند از جان تو
معنای جدیدی دارد
روح تو در کمد خاطره خواهد پوسید
گردش خون تو ـ یادت باشد ـ
که به اکسیژن این ثانیه‌ها مدیون است
سهم هر روز تو
با گردش تقویم ورق خواهد خورد
با کسی هرگز در کافه دیروز قراری نگذار
چترها خاطره‌اند
خیس باران شدن احساس لطیفی دارد.

سفری بی چمدان باید رفت. ...

من قولِ تو را به تمامِ شهر داده بودم
به تمام کوچه های بن بست
به تمام سنگفرشهای خیس
به تمام چترهای بسته
به تمام کافه های دنج

اما حالا که فنجان ها
از من نا امید شده اند
باور میکنم
از اول هم کافه چی
قولِ تو را
به قهوه ی دیگری داده بود !

هر کجا هستم ، باشم،



آسمان مال من است.

پنجره، فکر ، هوا ، عشق ، زمین مال من است.

چه اهمیت دارد

گاه اگر می رویند

قارچهای غربت؟

من نمی دانم

که چرا می گویند: اسب حیوان نجیبی است ، کبوتر زیباست.

و چرا در قفس هیچکسی کرکس نیست.

گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد.

چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.

واژه ها را باید شست .

واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد.


چترها را باید بست.

زیر باران باید رفت.

فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد.

با همه مردم شهر ، زیر باران باید رفت.

دوست را، زیر باران باید دید.