غم نشسته همین‌جا کنارم، دقیقن همون‌جا که بعد از یک روز شاد میرم خونه و گریه امونم رو می‌بُره؛ غم چشمک می‌زنه و میگه «لبخند عکس‌هات رو باور نکن.»

صبحی که با تپش عشقمان آغاز میشود
آسمان،زمین را چشمک میزند
ابر ، لبهای باران را میبوسد
و شبنم
روی لطیف ترین گل جنگل
به خواب میرود

نمیشود حال خوب شهر را کتمان کرد
وقتی
تو هستی
من هستم
و حرف هایت قلبم را در آغوش میکشد
و حرف هایم چشمانت را نوازش میدهد

عزیزم
من به صبحی که با تو آغاز میشود
ایمان دارم



#علی_سلطانی

وقتی تو نیستی پروانه های تو دلم می‌میرن، امید هام خاموش می‌شن، گلهای قلبم خشک می‌شن، دیگه آسمون آبی نیست، ماه ناقصه، ستاره ها چشمک نمی‌زنن، خیابونا قشنگ نیستن، آیس کافی ها خوشمزه نیستن و خودم سر جای خودم نیستم.

اون ستاره ای که از همه پر نور تره فقط ماله تو نیست,به همه چشمک میزنه :)

مهم نیست چندتا ستاره بهم چشمک می‌زنه؛
من همیشه نگاهم به ماهه...

#ماهه_دلم ..️
.

دوست داشتن
همین لحظه هایی ست
که هیچ کس حالت را نمی فهمد
حتی او که
صاحب دوست داشتنت است!
همین لحظه هایی ست که می فهمی
گاهی
خدا چشمک می زند و می گوید
دیدی باز هم
شتابان رفتی و راه مرا گم کردی ؟
اما من هنوز هم هستم
تا به همیشه
هستم!!

#عادل_دانتیسم

کسی که به کفتار چشمک میزنه
لیاقت نداره
سایه شیر بالا سرش باشه ...





.. ..

واژه ی عجیبیست....
"لیاقت" را میگویم
گاهی من ندارم
گاهی تو نداری
و گاهی نایاب میشود لابلایِ تمامِ آدمهای شهر...
گاهی در اوجِ خوشی،
آنجا که زمین و آسمان هم برایمان میرقصند
آنجا که ستاره ها به یُمنِ خوش بودنمان،
چشمک میزنند
پشتِ پا میزنیم به خوشبختی مان...
تمامِ تلاشمان را میکنیم،
تا بی لیاقتیمان را ثابت کنیم به زمین و زمان
که ما ظرفیتمان همین است
که ما یک عُمر میدویم به سمتِ خوشبختی،
اما همین که سراغمان آمد،
پشتمان را میکنیم و محلش نمیگذاریم
محلش نمیگذاریم تا سالها بعد،
از لابلای دفترِ خاطراتمان بیرون بیاوریمش و
سطر سطر آن روزها را،
با یک ای کاش شروع میکنیم
ای کاش عاقل بودم
ای کاش عاقل بودم
همیشه نداشتنِ لیاقت،
سهمِ آدمهای اطرافمان نیست،
گاهی خودمان،
میشویم نالایق ترین آدمِ روی زمین...
همان جا که خوشبختی برایمان دست تکان میدهد و ما،
عینِ خیالمان نیست که نیست...

-آهویی که به کفتار چشمک میزنه
-لیاقت نداره سایه شیر بالاسرش باشه ..!

.࿐

✿ کپشن خاص ✿

فانوس آسمانی و من هم ستاره‌وار
چشمک به سوی زورق مهتاب میزنم

رفت آن شبی که اشک مرا خواب می‌ربود
‍«امشب به سیل اشک ره خواب میزنم»

بین هجوم این‌همه تصویر رنگ رنگ
تنها نگاه توست که در قاب میزنم