ما نمی‌فهمیم چقدر توانمند و خلاق و با اراده هستیم تا خودمون رو بدون حضور افرادی که منبع زخم‌های اصلی‌مون هستن یه مدت نبینیم!

چقدر تلخه که بعضی از ما زیباترین لحظاتمون‌رو فقط تو ذهنمون زندگی می‌کنیم.

یک گلدان گل را رها کن به امان خودش، بعد از چند وقت، حتما می‌خشکد. حالا جای آن گلدان، آدمیزاد باشد، نگویی دوستش داری، دستی از روی محبت بر سرش نکشی، به اوضاع و احوالش نرسی، نازش را نکشی، برایش دلبری نکنی، خبر از احوالش نگیری، هر چقدر هم که محکم باشد، یک جایی می‌خشکد.
می‌خواهم بگویم مراقب گل زندگی‌تان باشید، قبل از آنکه تنها مشتی خاک تهِ گلدانِ زندگی برایتان بماند.
مگر آدمیزاد به چه بند است، جز کمی محبت ؟

‏کاش وقتی به هم پیام میدادیم میدیدی که چقدر احمقانه نیشم بازه .️

بله من هم غمگینم و هم امیدوار
هم خسته ام و هم امیدوار
هم نا امیدم و هم امیدوار
و نمیدونی که این چقدر سخته.

•
تنها بودن واسه یه مدت واقعا خطرناکه ..
چون خیلی زود اعتیاد پیدا می کنی بهش ..
وقتی می بینی چقدر آرامش داره ، دیگه حوصله آدم ها رو نداری :)

♡

چقدر من تو رو دوست داشتم و چقدر تو من رو بخاطر این دوست داشتن اذیت کردی.

به‌نظرم بهتره به آدم‌ها بگیم که چقدر برامون مهم و ارزشمندن— نه به‌خاطر اینکه هر لحظه ممکنه ترکمون کنن یا به هر دلیلی دیگه نباشن؛ بلکه به این خاطر که حالا، در این لحظه؛ اینجان. و ارزش گفتنش رو داره.

هَر چقدر بیشتر به خدا تکیه کنیم
بیشتر می فهمیم خدا تنها کسی است که قابل تکیه ست 🫀

چقدر بوسه قشنگه که وقتی صائب تبریزی ازش حرف می‌زنه این‌جوری میگه:
دزدی بوسه عجب دزدی خوش‌عاقبتی است
که اگر بازستانند، دو چندان گردد!