برای رفتن
‏نه خداحافظی می‌خواستم
‏نه راه و نه چمدان ؛
‏در سرم ، دری باز بود
بستم و رفتم ....
‏
-جمال ثریا

چمدان بسته‌ام از هرچه منم دل بکَنم،
پیرو عقل شوم قید دلم را بزنم…

-اخوان ثالث

مدتهاست راهم را جدا کرده ام
از ادمهای غریب و اشنا
سوار هیچ قطاری نخواهم شد
حتی اگر خسته باشم
حتی اگر کفشهایم را جا گذاشته باشم.
باز نخواهم گشت
حتی اگر چهره ام در اینه بزرگ شهر
کهنه تر و کهنه تر شده باشد.
حتی اگر نامم را فراموش کرده باشند.

خاطراتمان دارد از چشم‌ شیشه های
بخار گرفته ی اتاقم پایین می چکد
گفته بودی
برمیگردی و فردا پشت این پنجره هاست.
نیامدی و نمیدانم
حرفهایم را با کدام مسافر بگویم؟
که خودش هم با
چمدانی پر از غصه راهی دیار
بی نشان نباشد.

#مینو_پناهپور             

برای رفتن نه خداحافظی می‌خواستم
نه راه و نه چمدان...
در سرم دری باز بود، بستم و رفتم

.࿐

عجیب است که گاهی
رفتنِ یک نفر را
برای چند لحظه تماشا می ‌کنی
و بعد از آن
یک عمر از تمام آمدن‌ ها بیزار
می ‌شوی..!!
انگار بعضی ‌ها
آنقدر قدرت دارند که میتوانند
با یک بار رفتنشان
تمام دنیا را
در چمدانی با خودشان ببرند ..

همیشه یک زمان‌هایی تو زندگی همه ما وجود داشته که احساس می‌کردیم به آخر خط رسیدیم. ولی همان آخر خط شده شروع یک من جدید، همان آخر خط شده راهنمای شناختن کسانی که میگفتند همیشه خواهند ماند، حتی هنگام سختی!
اما تا سختی آمد چمدان خود را بستند و رفتند...
گاهی آخر خط بودن چنان بزرگت می‌کند که گویی انگار از نو شروع شده‌ای.

. .

خاطره‌ هایت
مصمم‌تر، از قول‌هایت بودند
برای ماندن کنار من …
قول‌هایت خیلی زود خسته شدند
و چمدانشان را بستند
اما خاطره‌هایت مدت‌هاست
روزها و شب‌ها همدم تنهایی‌ام شدند
قول ها بی وفا بودند
اما خاطره‌ ها
وفادار
وفادار
وفادار

فرشته رضایی

مثل زخمی‌ست که هر ثانیه سر باز کند
قلب من لب به سخن با تو اگر باز کند

دانه‌ای می‌خورد و عطر تو را می‌بوید
هر چه گنجشک در این باغچه پر باز کند

اشک سوغات فراق است به آیینه بگو
چمدان‌های مرا قبل سفر باز کند

بخت برگشته نگاهی‌ست که محروم از توست
گره کور مرا مرگ مگر باز کند

عاقبت "نامه رسان" راز مرا گفت به تو:
آرزو داشت شبی روی تو در باز کند

#سید_سعید_صاحب‌علم

خاطره هایت
مصمم تر، از قول هایت بودند
برای ماندن کنار من …
قول هایت خیلی زود خسته شدند
و چمدانشان را بستند
اما خاطره هایت مدتهاست
روزها و شب ها همدم تنهایی ام شدند
قول ها بی وفا بودند
اما خاطره ها
وفادار
وفادار
وفادار


. .

.
من به اندازه‌یِ
یک ابر دلم میگیرد
باید امشب برومـ
باید امشب چمدانی
را که به اندازه‌یِ
پیراهنِ تنهاییِ من
جا دارد بردارمـ
و به سمتی برومـ.‍..

#سهراب_سپهری

♡