جایی هست بین گردن و کتف.
همان استخوان ترقوه یا چنبر.
یک گودی، که امتداد آن به سمت دست ها کشیده می شود.
شبیه یک چشمه ی خشک،
یک برکه ی بی آب.
که نام علمی آن کلاویکولا ست...
چقدر دلم می خواست یک ابر نرم بودم.
یک استراتوس...
تا توی دریاچه ی کلاویکولای تو ببارم...
‌
#حمید_جدیدی
‌

✿ کپشن خاص ✿

جایی هست بین گردن و کتف.
همان استخوان ترقوه یا چنبر.
یک گودی، که امتداد آن به سمت دست ها کشیده می شود.
شبیه یک چشمه ی خشک،
یک برکه ی بی آب.
که نام علمی آن کلاویکولا ست...
چقدر دلم می خواست یک ابر نرم بودم.
یک استراتوس...
تا توی دریاچه ی کلاویکولای تو ببارم...
‌
#حمید_جدیدی

جایی هست بین گردن و کتف.
همان استخوان ترقوه یا چنبر.
یک گودی، که امتداد آن به سمت دست ها کشیده می شود.
شبیه یک چشمه ی خشک،
یک برکه ی بی آب.
که نام علمی آن کلاویکولا ست...
چقدر دلم می خواست یک ابر نرم بودم.
یک استراتوس...
تا توی دریاچه ی کلاویکولای تو ببارم...
‌
#حمید_جدیدی
‌

میدونین....

یه وقت هایی هست دلت گرفته...

یه وقت های هست به زورنفس میکشی...

یه وقت هایی هست خسته ای از خودت از خودت متنفری...

یه وقت هایی هست به بقیه کمک میکنی شادشون میکنی به غصه هاشون گوش میدی ولی برای خودت کسی نیست...

یه وقت هایی هست همه از ناراحتن حتی خدا...

یه وقت هایی هست بغض قدیمی توی گلوت چنبره زده هر روز بیشتر بهت فشار میاره...

یه وقت هایی هست میخوای فرار کنی از دست همه ولی نمیشه....

یه وقت هایی هست دلت میخواد ساعت ها اروم یه گوشه بشینی و اروم توی خودت بشکنی....

یه وفت هایی هست به خودت میای میبینی دیگه هیچ کس نمیشناسدت حتی خانوادت...

یه وقت هایی هست که تنها کسی که به حرفات گوش میداد (خدا) ازت ناراحته....

یه وقت هایی هست دیگه خودتم بیخیال خودت میشی....

رها میشی....