تا لخت تو بغلت نباشه
چُرتِ عصر نمیچسبه

اردیبهشت زنی ست با اختلالاتِ هورمونی
گُر گرفته و
لرز کرده و
بارانی...
چونان چای بعد از غذا
که فقر آهن می آورد و چُرتِ دلچسب نیمروز

. کپشن خاص .

اردیبهشت زنی ست با اختلالاتِ هرمونی
گُر گرفته و
لرز کرده و
بارانی...
چونان چای بعد از غذا
که فقر آهن می آورد و چُرتِ دلچسب نیمروز...
#پریسا_زابلی_پور

اینقدررررر
کیفیتِ چُرت هایِ عصرگاهیِ فصل بهارررررر
بالاستتتتتتت
که آدم دلش میخواد
در همین حال بمیره ^_^

مواظب همدیگه باشیم !

از یه جایی بــه بعد ... دیگه بـُــزرگ نمی‌شیم؛ پـیــــــــــر می‌شیم

از یه جایی بــه بعد ... دیگه خسته نمی‌شیم؛ می‌بُــــــــــــرّیم

از یه جایی بــه بعد ... دیگه تکراری نیـستـیـم؛ زیـــــــــــادی هستیم !!

پس قدر خودمون، خانواده‌مون ، دوستانمون، زندگیمون

و کلأ حضور خوشرنگ‌مون رو تو صفحه دفتر وجود بدونیم..

مُحبت تجارت پایاپای نیست ..

چُرتکه نیندازیم که من چه کردم و تو در مقابل چه کردی !

بی‌شمار محبت کنیم !

حتی اگر بهر دلیلی کفه ترازوی دیگران سبک‌تر بود

خيالت مثل چُرت صبحگاهيــــــست!

هـــــــي با خودم مي گويم

فقط پنج دقيقه ي ديگر...

(^-^) خیالت مثل چُرت صبحگاهی ست! هی با خودم می گویم فقط پنج دقیقه ی دیگر ... (^_^)

بابام دو هفته س تا میرم پای کامپیوتر میاد بغلم میشینه دستمو می گیره چُرت می زنه ؟
دیشب بهش میگم این کارا واسه چیه ؟؟؟
میگه تلوزیون گفته فرزندان خود را در دنیای مجازی تنها رها نکنید !

بابام دو هفته س تا میرم پای کامپیوتر، میاد بغلم میشینه دستمو می گیره چُرت می زنه
دیشب بهش میگم این کارا واسه چیه؟؟؟
میگه تلوزیون گفته فرزندان خود را در دنیای مجازی تنها رها نکنید!!!!

به سر آستین پاره ی کارگری که دیوارت را می چیند و به تو می گوید ارباب نخند



به پسرکی که آدامس می فروشد و تو هرگز نمی خری نخند



به پیرمردی که در پیاده رو به زحمت راه می رود و شاید چند ثانیه ی کوتاه معطلت کند. نخند



به دبیری که دست و عینکش گچی است و یقه ی پیراهنش
جمع شده نخند

به دستان پدرت،

به جارو کردن مادرت،

به همسایه ای که هر صبح نان
سنگک می گیرد،

به رفتگری که در گرمای تیر ماه کلاه پشمی به سردارد،

به راننده ی آژانسی که چُرت می زند،

به پلیسی که سر چهار راه با کلاه صورتش را باد می زند،


به مردی که روی چهارپایه می رود تا شماره ی کنتور برقتان را بنویسد،

به جوانی که قالی پنج متری روی کولش انداخته و در کوچه ها جار می زند،

به پارِگی ریز جوراب کسی در مجلسی،

به پشت و رو بودن چادر پیرزنی درخیابان،

به پسری که ته صف نانوایی ایستاده،

به مردی که در خیابانی شلوغ ماشینش پنچر شده،

به مسافری که سوار تاکسی می شود و بلند سلام می گوید،

به فروشنده ای که به جای پول خرد به تو آدامس می دهد،

به زنی که با کیفی بر دوش به دستی نان دارد و به دستی چند
کیسه میوه و سبزی،

به هول شدن همکلاسی ات پای تخته،

به مردی که دربانک از تو می خواهد برایش برگه ای پرکنی،

به اشتباه لفظی بازیگر نمایشی، نخند


نخند ، دنیا ارزشش را ندارد که تو به خردترین رفتارهای نابجای
آدمها بخندی

که هرگز نمیدانی چه دنیای بزرگ و پردردسری دارند

آدمهایی که هر کدام برای خود و خانواده ای همه چیز و همه کسند!

آدمهایی که به خاطر روزیشان تقلا می کنند،

بار می برند،

بی خوابی می کشند،

کهنه می پوشند،

جارمی زنند

سرما و گرما می کشند،

وگاهی خجالت هم می کشند،…….خیلی ساده